2. árgangur 1898, 47. tölublað, Blaðsíða 187

Svo hár er enginn kirkju-kór I 188 Fógetinn Nei, vinur kær, þá vil ég segja, þeim væri skammarnær að þegja, sem þætti kirkjan lítil, lág.

2. árgangur 1898, 19. tölublað, Blaðsíða 73

Honum fannst, að nú ætti hann ekki framar lögheimili innan sinnar þjóð- kirkju.

2. árgangur 1898, 33. tölublað, Blaðsíða 129

Hann átti lengi í stríði við kaþólsku kíerkastéttina um sambandið milli ríkis og kirkju, og hélt Bismark því stranglega fram, að kirkjan væri háð ríkinu.

3. árgangur 1899, 12. tölublað, Blaðsíða 47

Þá var biflían og kirkju- feðurnir auðvitað mjög lesið af klerkunum, og þau rit koma mjög snemma fram á norrænu máli.

2. árgangur 1898, 42. tölublað, Blaðsíða 166

— Órkoman er ekki hætt, eins og dánar-líni klætt drúpir kirkju-kofa þakið (hiustar) Þey! Ég heyri hurðarbrakið! Fast er stigið; maður minn!

2. árgangur 1898, 44. tölublað, Blaðsíða 173

Og segja má ég sjálfs mín yrkju að setja hér upp nýja kirkju. Brandur Og þessum háa helgidðmi viö hljótum þá að synja um rð! Fógetinn (korfir út).

2. árgangur 1898, 52. tölublað, Blaðsíða 205

Hann hefur tæplega sótt siðgæði sitt til Krists eða uppeldi sitt til kristinnar kirkju.

2. árgangur 1898, 34. tölublað, Blaðsíða 133

Mér virðist þú eigi veita því eftirtekt, að ég í grein minni geng fram lijáþví viljandi að þrátta um árásir kvæðanna á kirkju og kristin- dbm.

2. árgangur 1898, 44. tölublað, Blaðsíða 175

Um sannleika „rita kirkju- feðranna“ efast ég að miklu leyti, og margir upplýstir menn með mér.

2. árgangur 1898, 45. tölublað, Blaðsíða 177

eftir, meðfrarc vagninum gengu borgar- ar frá Hrósrskeldu í röð og báru kyndla, og er að kirkjunni var komið og prinz- arnir höfðu borið kistuna inn, var kirkju