Fjallkonan - 08. október 1895
12. árgangur 1895, 41. tölublað, Blaðsíða 166
Furstafrúiu átti nú leiðinlega daga og gekk timi hennar mest í gráti, eða að lýsa sorg sinni fyrir Salóme, sem var fóstrsystir hennar, eða þá hún lék við dóttur
Fjallkonan - 02. september 1902
19. árgangur 1902, 34. tölublað, Blaðsíða 4
Hann var svo sokkinn ofan i hugsanir sinar og sorg, að hann heyrði ekki að hurðinni var lokið hægt upp og einhver kom 271 hálfhikandi inn.
Fjallkonan - 04. febrúar 1901
18. árgangur 1901, 4. tölublað, Blaðsíða 3
, sem véru viðstaddir jarðarRir okkar elskaða eiginmanns og föður, skósmiðameistara Bafns Sigurðssonar, eða á annan liátt hafa sýnt okkur hlut- tekningu í sorg
Fjallkonan - 30. desember 1907
24. árgangur 1907, 53. tölublað, Blaðsíða 207
Öiium þeim, sem heiði*uðu útför masinsins rnins sáluga, Böðvars Böðvarssonar, og tóku þátt í sorg vorri, votta eg hér með itinilega þökk mina, barna minna og
Fjallkonan - 17. nóvember 1891
8. árgangur 1891, 47. tölublað, Blaðsíða 187
Síðan komu fleiri og tóku þátt í sorg minni. Ég var spurðr margs um það hvern- ig útförinni skyldi haga. Meira man ég ekki.
Fjallkonan - 20. október 1905
22. árgangur 1905, 43. tölublað, Blaðsíða 170
Fornsög- urnar eru fullar af dæmum upp á það, hvernig forfeður vorir risu önd- verðir upp, ef þeim þótti sér misboð- ið; en þær eru líka fullar af sorg- legum
Fjallkonan - 04. janúar 1907
24. árgangur 1907, 1. tölublað, Blaðsíða 4
Gamla konan heyrði dunurnar og fleygði í fáti dúnkodda, sem hún hélt á, og mælti sorg- mædd: „Heyrið þið ekki skot?
Fjallkonan - 09. desember 1899
16. árgangur 1899, 48. tölublað, Blaðsíða 212
É'g embættaði fyrst í Ásum þar eftir, er mig knúði að minnast á sorg og gleði og hugsvala henni sem ég kunni.
Fjallkonan - 29. janúar 1902
19. árgangur 1902, 3. tölublað, Blaðsíða 3
, og fann föður sinn sem áður var hraustur maður á bezta aldti, en nú var orðinn hrörlegur eins og gamalmenni á grafarbarmi, og sokkin ofan í trúarvingl af sorg
Fjallkonan - 29. janúar 1902
19. árgangur 1902, 3. tölublað, Blaðsíða 4
Éá var Blenda dáin; hún hafði ekki getað afborið þá sorg, að vita Otto þola jafn-rangJáta refsingu. Hún veiktist og dó.
Sýna
niðurstöður á síðu