Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1889
10. árgangur 1889, Megintexti, Blaðsíða 137
137 f»etta sýnist mikil sönnun fyrir því, að rétt sé talið, og að ný konungsætt' hafi komið til ríkis í Svíþjóð með Birni járnsíðu, sem sögur vorar kalla son
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1897
18. árgangur 1897, Megintexti, Blaðsíða 124
Að neðan við minn fótagafl, þar liggur roin brynjan ný, Þó vopnaðir hundrað vegi að mér, Eg hvergi fyrir þeim flý.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1897
18. árgangur 1897, Megintexti, Blaðsíða 130
I 0 Þar sá hann gálgatréð háa Með vegsummerkin ný.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1887
8. árgangur 1887, Megintexti, Blaðsíða 79
79 ina, hvað hún sé, item lögtíund, item heimanferð, item priðjungsauki, item meiri tíund, item sdlubót, hér um gömul og ný lög innfærð af Birni J[óns-] s[yni
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1897
18. árgangur 1897, Megintexti, Blaðsíða 117
117 Hagbarður steig yfir stéttir, Brynjan hans var ný; Það hringlaði í köldum hringserk Með svo miklum gný.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895
16. árgangur 1895, Megintexti - seinni hluti, Blaðsíða 136
B) byrjast ABCEF. 6) sögnin ACDEF. 7i sanna AB. 8) ný- lega ííBCD, nafnlega F. 9) fyrir AC. 10) því hér BCEF, siðan D. 11) voru þeir BCEF. 12) veiðiskap D. 13
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1896
17. árgangur 1896, Megintexti, Blaðsíða 227
Svo féll eg helmók aptur í, En önd til lífs þó greip á ný. Svo titrun ein og aptur fró, — Iskulda næst að hjarta sló, En giæring heila gegnum smó.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1901
22. árgangur 1901, Stafrófsskrá yfir efni og höfunda, Blaðsíða 13
. — Ný-islenzk bragfræði, 16: 230. Körner, Theod. 1791 —1813. Ljóð, /7: 231. Landshagir á Islandi.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1890
11. árgangur 1890, Megintexti, Blaðsíða 86
. = Ný Félagsrit. Scr. r. Dan. = Scriptores rerum Danicarum. Scr. r. Sv. = Scriptores rerum Suecicarum. Svd. = Svarfdtalík. Vatnsd. = Vatnsdæla.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1896
17. árgangur 1896, Megintexti, Blaðsíða 220
Mér nóg um þætti á ný að heyja Þá neyðar þraut, er eg skal deyja, Og uggi þó að efstu nauða Sé ægra strið — en veit mín trú, Að horfzt i augu eg hef við dauða