4. árgangur 1883, 110. tölublað, 229-231

Hafið skal liróðrarstef hans er var Norðurlands hjarg þegar höl og sorg bygð sló með dauðahrygð.

5. árgangur 1884-1885, 121. tölublað, Blaðsíða 7-9

Seinast kvaddi hann hvern einstakan tilheyranda sinna með sjerstakri setning og tónum, er lýstu eðli mannsins og sambandi hans og skáldsins. í dögun beiddu vin

7. árgangur 1886-1887, 12. tölublað, 139-141

„Sje liverri sorg er Jellur fenginn beim.

7. árgangur 1886-1887, 10. tölublað, 112-114

Sorg málar Gísli með sjálf- stæðum blóma, sér fegurð lífsins og elskar pað heitt, stýðst ei við hlátúr nje stálsinnið tóma, styðst ei við vonanna lánsprikið

7. árgangur 1886-1887, 2. tölublað, 13-15

Verði Guðs vilji — En vant er að sjá, Nema sorg sæki I sorgar spor; Sjatnar árferði, Sundrung er í landi, Hraða mæríngar A munvegu.

6. árgangur 1885-1886, 152. tölublað, 22-24

349. unað, sorg og jötunheim, f. u. s. og jötunlireins. 368. lífsbeðinn, f. nábeðinn. 384. staðir helgiranns, f. staðir helgir. 352. eg bjóst í kvöld við, f.

7. árgangur 1886-1887, 20.-21. tölublað, 214-216

Við sæld og þraut, við sorg og eptirlæti með sæmd og æru fylltir þú þitt sæti. J>ví veiti Hann, sem gefur náðargjöld þjer, góði biskup, fagurt æfikvöld.

5. árgangur 1884-1885, 142. tölublað, 262-264

Sorg- legt slys er að heyra frá Dskivötnunum, þar drukknuðu 2 menn af veiðibát, báðir ungir og efnilegir og er að þeim mann- skaði mikill.

2. árgangur 1881, 59. tölublað, 341-343

heiðarfugls söngva um hálend fjalla- svið Jeg hlusta vil fremur enn dapran mar- arnið; |>ví æ spila hafguðsins höfug raddar- slög Á hjarta míns strengi in pyngstu sorg

3. árgangur 1882, 67. tölublað, 73-75

Minnisvarði sá, sem á gröfinni stend-1 ur, er vottur um sorg pjóðarinnar, hið síðasta virðingarmerki hennar við Jón Sigurðsson látinn.