Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1900
21. árgangur 1900, Megintexti, Blaðsíða 71
Úrækja kom í Skálholt 1 dögun 2. janúar.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1881
2. árgangur 1881, Megintexti, Blaðsíða 94
Ekki fór honum þó öllu betur; því þeir áttu saman í átta stundir, og þá var laxinn kom- inn i3/4 mílu enn lengra niður eptir fljótinu. þetta var nú í dögun og
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1893
14. árgangur 1893, Megintexti, Blaðsíða 232
Er þar meðal annars um blóðhefnd, berserkjaeðli, trú á mátt og megin, um tilfinningalíf manna, sorg, vináttu, göfug- lyndi, virðingu fyrir konum o. fl.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1898
19. árgangur 1898, Megintexti, Blaðsíða 54
Því hió hlægilega er nokkurskonar galli eður yfirsjón, Ijótt án þess að valda sorg eða þján- íngu eða tjóni, einsog sjá má á andliti, sem afmind- að er og afskræmt
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1899
20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 190
Hann fingurgull sér dró af hönd, Kvað meyjan að því skyldi leika; Sú gjöf átti síðar að færa sorg Og tár yfir vanga bleika.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1899
20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 206
206 En sem hún beið með þungri þrá Og bitrustu hugar sorg, Til Hákonar ríddara rekkar sjá, Hann reið upp að hallar borg.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1899
20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 209
Þá Axel góða nótt brúði bauð Við siðasta skilnaðar fundinn; Svo var hann haldinn af harðri sorg Sem fanginn í viðjar bundinn.
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1899
20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 205
Af óvinum áttu ærna fjöld En vini mátt ei finna; I voða slikum þig verndi guð Og hjálpi þér fjandskap að vinna«. »Mist hef eg föður og móðir er dauð, Mín sorg
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1896
17. árgangur 1896, Megintexti, Blaðsíða 204
, Án hiks og laust við hispurs sið, Sem hirðmenn tíðka borðhöld við Þá dál’tið af hans klénum kosti Tók Karl til sin og jafnframt brosti, Svo haíinn yfir sorg
Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1894
15. árgangur 1894, Megintexti, Blaðsíða 188
Kvæði þetta er eitt hinna fegurstu þjóðkvæða; það snertir viðkvæma strengi hjartans, og vekur sorg- ljúfar tilfinningar.
Sýna
niðurstöður á síðu