70. árgangur 1987, 240. tölublað, Blaðsíða 10

Erlingur Sigurðarson menntaskólakennari ræddi dálítið um þágufallssýkina í viðtali á dögunum og sagði þá meðal annars: „Ástæðan fyrir henni er kannski ekki

33. Árgangur 1983, Nr. 10, Blaðsíða 310

Einna ákveðnust varð umræðan um þágufallssýkina svonefndu, sem Halldór Halldórsson vill raunar kalla „méranir“.

4. árgangur 1982, 1. tölublað, Blaðsíða 25

„Þágufallssýki' 25 að búa að baki þegar rithöfundar láta þær persónur sínar sem minna mega sín vera ,,þágufallssjúkar“ öfugt viö þær sem hærra standa í þjóðfélagsstiganum

6. árgangur 1984, 1. tölublað, Blaðsíða 48

Þágufallssýkin er eitt þeirra afbrigða nútímamáls sem hvað oftast hefur borið á góma í umræðum um málvöndun.

6. árgangur 1984, 1. tölublað, Blaðsíða 36

Höskuldur Þráinsson hefur tekið undir þá skoðun að hugsanlegt sé að forboðin málafbrigði á borð við þágufallssýkina séu stéttbundin og að málverndarstarf kunni

6. árgangur 1984, 1. tölublað, Blaðsíða 34

Er t. d. þágufallssýkin marg- nefnda sama vandamálið um allt land, eða er hún staðbundin og þá hvernig?"

4. árgangur 1982, 1. tölublað, Blaðsíða 26

26 2.1 Asta Svavarsdóttir ,,Þágufallssýkin“ er einkum áhugaverð sökum þess að hún tengist sögnum sem eru mjög algengar í daglegu tali; telja má fullvíst að

89. árgangur 2001, 214. tölublað, Blaðsíða 12

Kveikjan að verkefninu var, að sögn Björns, rannsókn, sem Ásta Svavarsdóttir gerði fyrir 19 árum á þágufallssýki meðal 11 ára gamalla barna.

70. árg., 1983, 243. tölublað - II, Blaðsíða 46

Þágufallssýki er dæmi um þetta. En svo virðist sem þetta starf hafi ekki borið mikinn árangur.

4. árgangur 1982, 1. tölublað, Blaðsíða 23

„Þágufallssýki“ 23 lcinga og dreyma, en þær eru tiltölulega fáar.