55. árg. 1940-1941, 9. tölublað, Blaðsíða 7

fyrir það hefi eg altaf blessað Tryggva . . . hann kendi mér að ganga . . . og eins man eg þá tíð, að eg var latmælt, eins og flestir Sunnlendingar — en flámælt

82. árg., 1995, 174. tölublað, Blaðsíða 36

með henni og hún kenndi henni fjöldann allan af vísum og kvæðum enda fór það svo að dóttir mín var svo til altalandi um eins og hálfsárs aldur og dálítið flámælt

5. árgangur 1921, 1. Tölublað, Blaðsíða 2

Einn eða fleiri söngmannanna voru ófyrirgefan-, lega flámæltir. það bar að vísu ekki verulega á því nema á einum stað: „þótti þér ekki ísland þá yfirbragðsmegið

93. árgangur 2005, 288. tölublað, Blaðsíða 36

Mátulega flámæltur og minnti stundum á mömmu mína sem líka var upprunnin undan Eyjafjöllunum.

100. árgangur 2012, 227. tölublað, Blaðsíða 32

. – Nær að halda að enginn hafi flámæltur farið úr barnaskóla hjá Valgeiri þar austanlands um miðja síðustu öld.

38. árgangur 1925, 18. tölublað, Blaðsíða 6

Það var ekki laust við að hann væri flámæltur. Virginía rétti honum hendina ihálf máttlausa.

30. árg. 1915-1916, 25. tölublað, Blaðsíða 5

Alt var á eina bókina lært, málrómurinn var skrækur einn hjá henni, og flámælt var hún líka.