Dagsbrún - 1896
4. árgangur 1896, 6. tölublað, Qupperneq 94
“IJann segist koma í dýrð föðursins og með englum sínum Þegar hann komi til dómsins.” Sv.
Dvöl - 1935
3. Árgangur 1935, 25. Tölublað, Qupperneq 8
Þegar hann opnaði augun, sá hann mynd föðursins yfir rúminu. Hann var næstum farinn að hata hann líka, en það var of mikið.
Kirkjuritið - 1973
39. Árgangur 1973, 4. Tölublað, Qupperneq 332
Þeir benda á Jesúm Krist, sem Biblían boðar, ’ benda á hann, sem sagði: „Ég er veg- urinn sannleikurinn og lífið, engina kemur til föðursins nema fyrir mig
Kirkjublaðið - 1896
6. árgangur 1896, 11. tölublað, Qupperneq 172
Gleðiboð- skapurinn var beinlínis ætlaður öllum mannheimi og eptir Krists skýlausu slcipun »farið og kennið öllum þjóðum skírandi þær í nafni föðursins, sonarins
Kirkjublaðið - 1892
2. árgangur 1892, 12. tölublað, Qupperneq 190
Getur þá eigi einlæg trú, trúin á kærleika föðursins i syninum, getur eigi kærleikstrúin samrýmzt umburðar- lyndi við bræðurna?
Kennarinn - 1900
4. Árgangur 1900/1901, 1. Tölublað, Qupperneq 2
Dað Jiarf að læra að þekkja sig sjálft og sínar eigin stóru andlegg þaifir; J;að Jiarf að læra sjálft að.snúa sör til föðursins, biðja iiann í Jesú nafni og á-
Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 2003
3. árgangur 2003, 2. tölublað: Sálgreining, Qupperneq 146
introject) nafni föðursins (felur í sér lögbannið við sifjaspelli) en sú athöfn mótar dulvitund barnsins."
Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 1941
23. árgangur 1941, 1. tölublað, Qupperneq 55
Þá var hún trúlofuð Manna rneð hjartanlegri íslenskri gleði föðursins og fullu samþykki móður- innar. En íslendingar trúðu ekki sinum eigin eyrum.
Rökkur - 1952
XXVII-XXVIII. árgangur 1951-1952, 2-4. hefti, Qupperneq 282
Hann kunni því illa, að húsbóndi hans skyldi ekki í hvívetna vilja feta í fótspor föðursins. Gömlu göturnar voru góðir stigir og mundu alltaf verða.
Verði ljós - 1900
5. Árgangur 1900, 6. Tölublað, Qupperneq 85
Þessi takmörkun hans er sjálfsmörkun, liann hefir sjálfur viljað það svo af elsku til manuanna og lilýðni við vilja föðursins, til þess að vér „mættuin auðgast