46. árg. 1931-1932, 15. tölublað, Blaðsíða 4

Lærdómur og skyn er tíðast moldu ausið, en fávitið góðumglaða, lifir sí- ungt og rís upp endurborið með hverri kynslóð, sem frumstæðasti eiginleiki þjóðlífsins

46. árg. 1931-1932, 51. tölublað, Blaðsíða 2

Þar get- ur að líta heilt haf af saklausu blóði fávitanna. í því blóðhafi baða sig fullir af lostagræðgi kóngar og keisarar prestar og páfar og óteljandi óþjóðalýður

46. árg. 1931-1932, 46. tölublað, Blaðsíða 2

Fyrir nokkru síðan fýsti mig að kasta að þér fáeinum ónot- um, fyrir afstöðu þína í stríðs- skuldamglinu, sem fávitar stór- þjóðanna, er málið meðhöndla, eru

46. árg. 1931-1932, 27. tölublað, Blaðsíða 3

ítarlega um dagsverk- ið, þá sannfærðist eg um, aö hann hafði verðskuldað alt, sem eg sagði við hann, og að eg hafði heldur ekki verið að skilmast við neinn fávita

46. árg. 1931-1932, 18. tölublað, Blaðsíða 3

Ekki svo sem hér væri verið að villa neinum fávita sjónir, því Þorsteinn var stórgáfaður maður.