5. árgangur 1831, Megintexti, Blaðsíða 78

Bauö konúngr að allar opinberar skemtanir og lystisemdir þá skyldu hætta í heila viku, og sorg- arklæöi borin við hirðina í 6 mánuði.

10. árgangur 1836, Megintexti, Blaðsíða 93

Mannvinar við missir þenna blendist saman sorg og gleði, hrygð var at heyra pann hauðr fól, er öllum vildi vel og veitti glika.

4. árgangur 1830, Megintexti, Blaðsíða 67

Eptir að kvæðinu var lokið, æpti söfnuðrinn í þriðja sinn til merkis um sína elsku og hluttekníng í sorg konúngsins.

4. árgangur 1830, Megintexti, Blaðsíða 70

For- stjórar Háskólans heldu vegliga sorgarhátíö í minníngu hans, í Regenzíukyrkjunni; þeir bræÖr prius Kristján og prins Ferdínand prýddu sorg- arhátiöina meö

12. árgangur 1838, Megintexti, Blaðsíða 67

einlægni og Iircinskilni í öllum viðskiptnin; einsog haim af náttúrufari var glaðlyndr, svo var Iianu lika hiiin jafnlýndasti hvört heldr tebla var við gleði eða sorg

4. árgangur 1830, Megintexti, Blaðsíða 65

hjartanligri þátt í gleði konúngs síns, enn Danir tóku þátt í gleði Frið- riks konúngs ens Sjötta og barna hans, á nærst- liðnu árij en eigi tóku þeir minni þátt í sorg

7. árgangur 1833, Megintexti, Blaðsíða 24

veiki; var móðir hans, hertogainnan af Parma, komin nokkru áðr til Vínar, lionum til hjúkrun- ar, og er livörttveggju víðfrægt, móður aðhjúkran hennar og sorg

1. árgangur 1835, Útlenzki og almenni flokkurinn, Blaðsíða 142

|>ar sat hann í sorg og eínveru yfir- gefinn af öllum sínutn riddurum og hirðmannaliði, og eínginn kom honum ti! aðstoðar.

3. árgangur 1837, Íslenzkji flokkurinn, Blaðsíða 24

“Aminn” er “framur” (12., 2.), mönnum “bætist sorg” (11., 5—8.), “örvarnar fálma”, “tirfíngarnir tóna”, og “píkumar snikja á, ad fá frídan elda síkja týr” (7.

11. árgangur 1837, Megintexti, Blaðsíða 99

Félag vort hefir haft [>á sorg á umliðiiii ári að inissa 4 af siuum frægustu meðlinium, er voru þess prýði og sórai, og efldu kostgæfilega þess lieill og heiðr