9. árgangur 1861, 11.-12. tölublað, Blaðsíða 45

Og þeir vegir aldrei skilja, cnginn daubi’ er þar; sorg nje mvrkur hvorki hylja hólpnu sáiirnar.

21. árgangur 1861, Megintexti, Blaðsíða 145

sorg og synd Sjónfagra dapra lífsins mynd. 10

3. árgangur 1861, Megintexti, Blaðsíða 81

Elisabeth andaðist 24. d. martsm. 1603 á sjötugasta aldursári, þjáð af sorg og sjúkleik, en elskuð og treguð af þjóð sinni, sem hún hafði vakið til lífs og hafið

3. árgangur 1861, Megintexti, Blaðsíða 19

Var þá salar- gluggunum lokið upp og Ijúmaði súlin dýrðlega um sorg- arhúsið; leituðu þá augu allra aðhinni töfrandi saungmey, en gígjan var dottin úr höndum

9. árgangur 1861, 7.-8. tölublað, Blaðsíða 32

. september á'leifc frá Raufarhöfn til Asmundarstafca á Sljettu, ásamt mefc syni Árna bónda á Asmundarstöfcum Sigfúsi, finn jeg mjer skylt afc flytja þessa sorg

9. árgangur 1861, 31.-32. tölublað, Blaðsíða 123

Undir eins í dögun var jeg á flakki, steig á bak lánsbegtinum og hafbi hinn í taumi, er jrg hafði fengib fyrir málaflutuing.

9. árgangur 1861, 25.-26. tölublað, Blaðsíða 101

Jeg var enn svo hræddur vib pantherdýrin ab svefn kom ekki mjer á auga alla nóttina en jeg lá og var ab horfa á trjen þangað til f dögun, en þá hvarföll hræbslan

1. árgangur 1860-1861, 20. tölublað, Blaðsíða 158

Ureifði’ eg þá hörpu á ný og liölda með skemmtunum gladdi, ljek jeg mjer líferni að lýðanna’ á hljómfögrum streng.

9. árgangur 1861, 33.-34. tölublað, Blaðsíða 135

Sífellt er lífib sorg og mæba, hníga ástvinir í hvílu grafar; og þá fær eigi apturkallab andvörp heit nje angurskúrir.

13. árgangur 1860-1861, 13.-14. tölublað, Blaðsíða 54

. — Man eg sóttir og eymd þá alla, Sem yfir manninn laungum falla; Einn er sá frí vib synd og sorg, Sem kemst í drottins fribar-borg.