2. Bindi 1885, 2. Hefti, Blaðsíða 105

Hann sofnaði brátt og Vaknaði um morguninn rjett fyrir dögun. Málklið- urogysinni í kofanum gerði hann glaðvakandi.

2. Bindi 1885, 2. Hefti, Blaðsíða 109

Gúitza sofnaði fast, og var vakinn í dögun, liart uokkuð. »Upp, bróðir .... ekki hafa hátt!« hvíslaði einhver að honum af þeim sveitungum.

2. Bindi 1885, 2. Hefti, Blaðsíða 112

Morguninn eptir í dögun var Pjetur bóndi á ferli og kominn í spariföt sín; þau voru spánný og öll gulli lögð og glitsaum. »Eigum við þá ekki að halda af stað?

11. árgangur 1885, 1. tölublað, Blaðsíða 32

sjer numinn af sorg og gremju yfir þessum dvæntu frifear- samningum, sem bæfei ónýttu vonina um frekari framgang, og gátu vakib byltingu í þjóbinni, sem orbib

12. árgangur 1885, 25. tölublað, Blaðsíða 100

Ennþá ný munstur, ennþá nýir litir, ennþá nýir prísar.

1. Árgangur 1885, 1. Tölublað, Blaðsíða 19

Loksins fannst liann á gröf hans — þar var hann dauður af sorg. Góðu dagar Mústafa.

2. Bindi 1885, 3. Hefti, Blaðsíða 187

Bá sem hryggist af annara hörmum eraldrei sæll, fyrir þá sök, að harmar taka aldrei enda, því ein Sorg fæðist af annari.

37. árgangur 1885, 9. tölublað, Blaðsíða 34

Þá gekk ég fram og mælli, en sorg ab brjósti svarf: „þú, svása vílið, grætur!

2. Bindi 1885, 3. Hefti, Blaðsíða 168

Eg sá á svipstundu alla smámuni, sem eg hafði lifað; eg fann hverja sorg og hverja gleði; sál mín svalg þetta alt í einum logasárum teig, um leið og eg sá þetta

12. árgangur 1885, 5. tölublað, Blaðsíða 20

— —349. unað, sorg og jötunheim f.: u. 8. og j-hreim. — —368. lífsbeðinn f.: nábeðinn.