7. árgangur 1892/1893, 10. tölublað, Blaðsíða 149

Og svo minna blessuö jólin hann í hvert skipti á ný á þessa jóla- blessun hans, sem æðri er allri stundlegri blessun,—frumgróði blessunar þeirrar, er bíður hans

67. árgangur 1892, Megintexti, Blaðsíða 63

liöfðuð bjargað því, sem bjargað varð; þér hafið borgað vinnufólkinu kaup þess; þér hafið sami við þá, sem eiga hjá okkur — og allt þetta meðan ég faldi mig í sorg

5. árgangur 1892-1893, 58. tölublað, Blaðsíða 3

Það hafa verið gerð samtök um að myrða drottninguna á morgun i dögun.

1. árgangur 1892, 8. tölublað, 123-124

hörðust var, hrekjast vann skip eitt að oss þar; ógjörla það við þekktum þó, við þá að tala gafst ei ró; hröktumst við aptur þá frá því, þar af gafst okkur sorg

5. árgangur 1892-1893, 41. tölublað, Blaðsíða 3

Fagur er morgun í dögun — dögun — dögun. En sólin hún sezt í blóði — í blóðinu sólin sezt. Jeg vildi að eins, að jeg gæti lika skrifað upp lagið.

3. Aarg., 3. nummar, Blaðsíða 1

er ogsaa i denne Jul hos os saa mange Hjem. hvor der er Sygdom, Lidelse og Be- kymring; og der ere ikke faa, hvor Døden har været Gjæst, hvor der derfor er Sorg

1. árgangur 1892, 8. tölublað, 115-116

Með föður góðum fór hún út á fiskimið að veita lið, því fátækt óð með sorg og sút og settist niður á heimilið.

2. árgangur 1892, 6. tölublað, Blaðsíða 81

Eitt lítið frækorn fólgið er í fölvum grafarbeði; með sorg því niður sáð er hjer, en síðar upp með gleði vex lífsins trje, þess lim jeg sje þá lýsa’ en ekki

5. árgangur 1892-1893, 67. tölublað, Blaðsíða 3

Einni stundu fyrir dögun varð okkur [rað ljóst, að hann átti skammt eptir ólifað, og SOrg okkar var sár.

1. árgangur 1892, 5. tölublað, 69-70

Torfason, sömuleiðis bezti þjónn, trúr og dyggur og var hann búinn að vera hjá mjer í 5 ár, svo jeg unni mönnum þess- um, eins og synir mínir væru; var það sorg