6. Árgangur 1912, 6. Tölublað, Blaðsíða 138

er húsmóðir mín ekki mönnum sinnandi fyrir sorg og óvissu.« Abendaraez spenti af sér vopnum sínum og skildi þau eftir og gekk síðan hljóðlega á eftir stúlkunni

12. árgangur 1912, 8. Tölublað, Blaðsíða 31

var nú aftur sóttur til hans, og' kvaðst liann vera næstum vonlaus um, að hann fengi nokkurntíma styrk aftur i fætur sína, og þannig leið veturinn í mestu sorg

7. árgangur 1912, 65. tölublað, Blaðsíða 244

Innkaupin i Edinborg auka gleði — minka sorg.

14. Árgangur 1912, 21.-22. Tölublað, Blaðsíða 85

Vörðurinn hafði veitt því eftirtekt í magna af sorg og hungri; notuðu verð- irnir þá tækifærið til að koma unganum burtu. í þeim svifum, sem þeir lokuðu hurðinni

26. árgangur 1912, 27.-28. tölublað, Blaðsíða 110

“ mælti hann. ,Æ, eg dæi af sorg*, mælti Virginia, Bef það, sem eg ætla að segja, vekti gremju þína gegn mér, svo að þú vildir ekki ejá míg“.

8. árgangur 1912, 8. tölublað, Blaðsíða 58

Þá var sorg og þögn í hug þjóðar hans.

8. árgangur 1912, 7. tölublað, Blaðsíða 51

Tuttugu ár voru nú liðin frá því, er hann spilaði í Lundúnum, en hann sýndi og sannaði þá á ný mátt sinn og veldi í öllum ríkjunum þrem- ur og hélt eigi færri

27. árgangur 1912/1913, 3. tölublað, Blaðsíða 71

Fólk þyrpist til kirkju fyrir dögun. En þótt hún fyllist af fólki og dimmt sé, er mesta kyrrð á öllum. Alít er hljótt. Enginn mælir orð.

8. árgangur 1912-1913, 1. tölublað, Blaðsíða 3

Láttu svella sorg og gleði svo sem elfur falli’ í haf. — Legðu eigið lán að veði ljóðheims móli töfrastat.

12. árgangur 1912, 53. tölublað, Blaðsíða 200

koma alt í einu, óvænt, setjast við hlið hans, leggja höfuðið að brjósti hans og gráta burt allan hinn innbyrgða söknuð sinn og harm, og biðja hann að leggja sorg