Titlar
- Vísir 290
- Lögberg 255
- Heimskringla 246
- Ísafold 158
- Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi 122
- Lögrétta 100
![Hleð ...](/images/loading.gif)
8. árgangur 1913, Annað, XLVII
A eftir »1908« í 2. 1. a. o. komi ný lina: Föstudaginn 2. október 1908. — 143. Fyrir orðin >hér að framan< í neðstu 1. komi: í VII. b.
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 52
hefir áfrýjandinn nú skotið til yfir- dómsins með stefnu, dags. 30. des. f. á., og fengið upp- reistarleyfi til áfrýjunarinnar og leyfisbréf til að leggja fram ný
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 60
Þessum dómi hafa áfrýjendurnir skotið til yfirdóms- ins með stefnu, dags. 13. febr. þ. á., og haía þeir feng- ið leyti til að leggja fram ný skjöl og skilriki
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 68
að ákveða verð >Reykjavíkur« verður að hafa upplýsingar um markaðs- verð slikra skipa erlendis, og hafa áfrýjendur, að fengnu leyfisbréfi til að leggja fram ný
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 109
dómi hefir ritstjóri Pétur Zóphoníasson skotið til yfirdómsins með stefnu dagsettri 8. júlí þ. á^ og fengið jafnframt konunglegt leyfisbréf til að leggja fram ný
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 116
Fyrir yfirdómi hafa, að fengnu konungsleyfi til að leggja fram ný sönnunargögn, verið færðar sannanir fyrir því, að bú umrædds verzlunarfélags hafi ekki verið
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 171
höfuðbók Davidsens skuli á hverjum tima sem er vera fullgild sönnun fyrir skuld stefnda við áfrýjanda, Hefir áfrýjandi nú að fengnu konungsleyfi til að leggja fram ný
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 207
hefir nú skotið téðum dómi til yfirdómsins með stefnu dags. 5. janúar þ. á., og feng- ið til þess uppreistarleyfi og leyfi til að leggja fram í yfirdóminum ný
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 231
Stefndi hafi tjáð stefnanda, þegar þeir komu heim að Reykjanesi eftir áreiðina, að merkjagangan væri ógild, og að ný merkjaganga yrði fram að fara, en það mundi
8. árgangur 1913, Annað, Blaðsíða 232
Hiin var því eigi lögmæt og gat eigi ráðið neinu um úrslit málsins; ný merkjaganga varð að fara fram, en stefnandi hefir eigi beiðst þess, að aftur yrði gengið