11. árgangur 1916, 60. tölublað, Blaðsíða 220

. —• Þjer hafiS ástæöu til þess aS gleöj- ast jafnvel mitt í sorg yöar yfir því, hversu alt fjekk aS gróa í kring um barnæsku yðar og uppvaxtarár, gróa eins

11. árgangur 1916, 24. tölublað, Blaðsíða 86

Ný- lcga var talað um bardaga að vest- an, norður við Dixmude. En að sjálf- sögðu hafa Þjóðverjar nú flutt mikið af liði frá vesturherstöðvunum og austur.

11. árgangur 1916, 20. tölublað, Blaðsíða 73

Gott er aS fá aS hníga aS velli áSur en kemur sorg og sótt. ÞaS er vært í Ægis örmum enda skeiSiS, loka hvörmum, fá aS sofna svona rótt.

11. árgangur 1916, 3. tölublað, Blaðsíða 12

Sýni sig þá, að víða sje enn ófull- nægt ákvæðum landamerkjalaganna, skyldi þá ekki geta að því rekið, að farið yrði að vekja þau til lífs á ný og beita sektunum

11. árgangur 1916, 54. tölublað, Blaðsíða 197

alla vegu, og fleiri eSa færri af okkur, sem nú erum hjer stödd, hvílumst sjálfsagt kringum hana þegar kalliS kemur, Þetta á ekki aS vekja okkur kviSa eSa sorg

11. árgangur 1916, 27. tölublað, Blaðsíða 99

Fráfall Kitcheners lávarSar, sem veriS hefur hermálaráSherra Breta fá byrjun ófriSarins, mun vekja al- menna sorg í Englandi, þvi hann er án efa sá maður, sem

11. árgangur 1916, 53. tölublað, Blaðsíða 194

Sorg mína daginn þann drottinn einn veit, en daginn þann man jeg vel sjálf.

11. árgangur 1916, 45. tölublað, Blaðsíða 166

~7“^ Lághreimur leifjandi tára loftsins hjá beSinum þínum minnir á söknuSinn sára, sorg yfir dagvonum mínum.

11. árgangur 1916, 57. tölublað, Blaðsíða 207

hirða mikið um hið siðferðislega gildi, þá æsku, sem enn hefur ekki fengið tíma til þessaðvirða fyrir sjer mannheiminn með hans fá- tækt og fallvelti, hans sorg

11. árgangur 1916, 34. tölublað, Blaðsíða 126

Mjer sýndist hið harðlega andlit hans miklu fremur bera vott um sorg held- ur en reiði.