12. árgangur 1917, 32. tölublað, Blaðsíða 120

Það var komiS und- ir dögun. Hugsanir hans urðu að ásetningi. Daginn eftir ætlaSi hann að gjörsigra Kmielnitski.

12. árgangur 1917, 27. tölublað, Blaðsíða 100

„I fyrramáliö fyrir dögun verö jeg aö vera kominn til Basavluk. Hvar á jeg aö sofa?“ Húsráöandi benti honum á bunka af röggvarfeldum út viS vegginn.

12. árgangur 1917, 17. tölublað, Blaðsíða 64

Hafið þjer frjett þaðan ný- verið ?“ „Styrjöld er fyrir höndum.

12. árgangur 1917, 16. tölublað, Blaðsíða 60

Því skeikar efalaust ekki, aS einhver ySar, sem til mín heyrir, býr yfir nýrri sorg. „Kona, hví grætur þú?

12. árgangur 1917, 9. tölublað, Blaðsíða 32

í dögun sofnaði hann fyrst, og þeg- ar hann vaknaði var hann ákveðinn í því hvaS gera skyldi.

12. árgangur 1917, 22. tölublað, Blaðsíða 79

Tæpast sá vor samúS góð sorg í striðsins logum, hvernig svo sem banablóð beljaði’ í þungttm sogum.

12. árgangur 1917, 24. tölublað, Blaðsíða 88

Allar brennivínstunnur skulu brotnar. í fyrramálið í dögun leggur allur herinn upp.“ Kmielnitski varð einvaldur frá þessari stundu.

12. árgangur 1917, 54. tölublað, Blaðsíða 200

Er atburður þessi spurðist, vakti hann almenna sorg og söknuð meðal landsmanna.

12. árgangur 1917, 57. tölublað, Blaðsíða 212

í dögun hrökk hún- upp við úlfa- ýlfur og sársaukahljöðj frá hesti; smaug þaS í gagnum merg og bein.

12. árgangur 1917, 1. tölublað, Blaðsíða 1

Með sorg og trega verður Goða- foss ekki úr Helju heimtur. En vjer Reykjavík, 1. janúar 1917. v i 1 j u m heimta hann aftur.