Heimskringla - 06. ágúst 1924
38. árg. 1923-1924, 45. tölublað, Blaðsíða 1
Sólveig var mannvænleg, fjörug og velgefin; er því sorg foreldranna sár, og stórt skarð höggið í þeirra efnilega barnahóp.
Heimskringla - 19. nóvember 1924
39. árg. 1924-1925, 8. tölublað, Blaðsíða 5
konur og unnustur myndir ástvina sinna; bræður og systur myndir bræðra sinna, og vinir myndir vina sinna — geyma þær í svörtum sorg.
Heimskringla - 16. júlí 1924
38. árg. 1923-1924, 42. tölublað, Blaðsíða 7
Þar sáu þeir klaustrin sín rísa á ný, friðsæla bústaði, sem sól guðs vermdi og himininn einn hvplfdist yfir.
Heimskringla - 15. október 1924
39. árg. 1924-1925, 3. tölublað, Blaðsíða 1
Jakob Kristjánsson, að 788 Ing- ersoll stræti hér í borginni, urðu fyrir þeirri þungu sorg, síðastliöið þriðjudagskvöld, að missa dóttur sína sex ára gamla,
Heimskringla - 16. janúar 1924
38. árg. 1923-1924, 16. tölublað, Blaðsíða 6
I öllu falli mundi Margrét sakna hans, þegar hann væri dáinn; ein manneskja yrði þó til að leggja blóm á gröf hans af einlægri sorg.
Heimskringla - 29. október 1924
39. árg. 1924-1925, 5. tölublað, Blaðsíða 6
Hugsanirnar voru á hraðri ferð gegnum heil ann á honum, og hann tók á ný mögru og köldu hendina í sína, hlýrri og sterkari.
Heimskringla - 23. júlí 1924
38. árg. 1923-1924, 43. tölublað, Blaðsíða 5
Ný bók. Islenzkar Þjóðsögur og Sagnir. Safnað hefir og skráð Sigfús Sig- fússon, er nýkomin út hér í Prent- smiðju Austurlands. Þetta ©r II.
Heimskringla - 23. janúar 1924
38. árg. 1923-1924, 17. tölublað, Blaðsíða 6
Og í dögun komu spítalalæknarnir, fölir, þreytulegir og eldri að sjá en þeir voru, út um dyrnar og gengu hægt að lyftivélinni.% Þeir töluðu saman í lágum hljóðuml
Heimskringla - 08. október 1924
39. árg. 1924-1925, 2. tölublað, Blaðsíða 6
Er ég þá veikur núna sökum þess, að allar stigbreytingar í lielstríði hans geymast í heilanum í mér, eins og augnabliksmyndir, og ég hlýt að sjá þær á ný, af
Heimskringla - 17. desember 1924
39. árg. 1924-1925, 12. tölublað, Blaðsíða 6
Eins fer þér í hjarta að hlýna, þá hefja fer hún geisla sína; mildi hennar mun ei dvína, mæðu léttir, sorg og þrá.