Lögberg - 06. janúar 1927
40. árgangur 1927, 1. tölublað, Blaðsíða 3
Og á daginn reið hann eirðarlaus um víðlenda skóga og revndi að drekkja sorg sinni í háværum veiðifara- glaumi. En ekkert stoðaði.
Lögberg - 10. nóvember 1927
40. árgangur 1927, 45. tölublað, Blaðsíða 6
Allir eru svo gagnteknir af sorg, að þeir hafa beðið mig að skrifa þetta bréf.
Lögberg - 06. október 1927
40. árgangur 1927, 40. tölublað, Blaðsíða 6
Það, að standa aleinn í heiminum — því sá, sem ekkert reglulegt heimili á, þó hann eigi þúsund vini, stendur aleinn—, er sú hugsun, sem valdiÖ getur þungri sorg
Lögberg - 08. desember 1927
40. árgangur 1927, 49. tölublað, Blaðsíða 3
líður ágætlega hér í þessu hreina lofti, sem hann flutti í fyrir rúmu ári síðan; og hún er blendingur af hréinskilni og þunglyndi, blíðu og kulda, gleði og sorg
Lögberg - 29. september 1927
40. árgangur 1927, 39. tölublað, Blaðsíða 6
vera samvistum við glaðar manneskjur, og sérstaklega að fjarlægjast þessa alvarlegu náttúru hérna — hún er mikilfeng- leg; en mér finst hún samt vera mjög sorg
Lögberg - 17. nóvember 1927
40. árgangur 1927, 46. tölublað, Blaðsíða 6
Nú kom hann vingjarnlegur, vankár, lagði mjúka .blæju yfir sorg hennar og talaði hugg- andi um söknuð hennar, skvldi hann seinna meir geta vakið ánægju og vellíðan
Lögberg - 24. nóvember 1927
40. árgangur 1927, 47. tölublað, Blaðsíða 3
En fyr en nokkurn varði, hrundu allar vonahallir Halls til grunna, því árið 1904 varð hann fyrir þeirri miklu sorg að missa konu sína og þrjú börnin; dóu þau
Lögberg - 13. október 1927
40. árgangur 1927, 41. tölublað, Blaðsíða 3
kona Kristjáns Back- manns Guðnasonar, Jónssonar, sem lengi var hreppstjóri á Dúnkár- bakka í Hörðdal í Dalasýslu, kona hans en móðir Kristjáns, var Guð- ný
Lögberg - 22. desember 1927
40. árgangur 1927, 51. tölublað, Blaðsíða 6
Hafði 'hann séð hana lúta til jarðar af sorg og næstum því missa lífið sökum hennar, hafði hann tekið þátt í missi hennar, syrgt með henni og vakn- að með henni
Lögberg - 20. janúar 1927
40. árgangur 1927, 3. tölublað, Blaðsíða 2
Og anmingja unga móðirin leit upp í sein- asta sinni, horfði með innilegasta kærleika og sorg á bamið sitt og manninn sinn og lokaði síðan augunum til fulls,