15. árg., 1928, 121. tölublað, Blaðsíða 7

Sútir svella, sorg er í hugum; heyri jeg Urðarorð allra tíma: Ganga jafnt að grafarinnum ættarlaukar sem ættlerar.

17. Árgangur 1928, 7. Tölublað, Blaðsíða 77

Pað lofar okkur hækkandi sól og lengri sólargangi, og pví hafa öll ný ár lofað.

Háskólaárið 1927-1928, Fylgirit, Blaðsíða 21

Fyrir dögun. 10. Mark.

8. árgangur 1928, 37. Tölublað, Blaðsíða 292

Sorg og andstreymi hafði verið Jdutskifti hennar, en hún bar harm sinn í hljóði. Og nú hafði bæzt við ný sorg.

54. árgangur 1928, 1. tölublað, Blaðsíða 17

Pað er kallað dögun að morgni, en dagsetur að kveldi, þegar solin er ca. 18° fyrir neðan sjóndeildarhring.

12. Árgangur 1928, 3. Tölublað, Blaðsíða 197

Hið sama Iand mér ljómar enn á ný við loftsins björtu, hvítu’ og gullnu ský, sem fyr í bernsku’ eg batt við trygð og ást, — með böl mitt alt og sorg ég þangað

15. árg., 1928, 202. tölublað, Blaðsíða 2

Ekkert æðru orð — aðeins innibyrgð sorg og fjötraðar vonir. Engin gremja, 'sem þó margir grípa til er andstreymi ber að höndum.

34. Árgangur 1928, 3. Hefti, Blaðsíða 292

— Því handar augnabliksins neyð þú áttir dögun heims og fyrstu þrá; eilífðir gegnum augun hryggu sjá; þig æðstu himnar skópu’ á þessa leið.

12. Árgangur 1928, 3. Tölublað, Blaðsíða 198

trú á birtu’ og yl> er harmaléttir nú, að sjá í gegnum vetrar þraut og völd til vorsins landa gullna himinbrú, — fá innsyn barns í Drottins hjartadjúp, sjá dögun

18. árgangur 1928, 110. tölublað, Blaðsíða 3

Mymdin „Dögun" er gerð eftir íslenskri þjóðsögu.