Heimskringla - 16. nóvember 1938
53. árg. 1938-1939, 7. tölublað, Blaðsíða 6
Hann talaði rólega jafnvel þótt hann fyndi hvemig hún titraði af sorg og geðshræringu. Núna í kvöld gerðust vandræði niður i verbúð- unum.
Heimskringla - 16. mars 1938
52. árg. 1937-1938, 24. tölublað, Blaðsíða 4
Sorg og örvænting, þegar æfintýrið endar í sjónhverfing og hug- sjónaleitin á grafarbotni eru hinar sömu meðal allra manna.
Heimskringla - 23. nóvember 1938
53. árg. 1938-1939, 8. tölublað, Blaðsíða 8
Mag- nússon, Hnausa, Man., urðu fyr- ir þeirri sorg að missa nærri tveggja mánaða dóttur sína^, Önnu Kristínu er dó 12. nóv.
Heimskringla - 09. nóvember 1938
53. árg. 1938-1939, 6. tölublað, Blaðsíða 6
Þeir lögðu hann á rúm Philips og Pierre opnaði augun á ný. Hann horfði á Philip. “M’sieur,” hvíslaði hann, “segið mér það fljótt hvort eg muni deyja!”
Heimskringla - 07. desember 1938
53. árg. 1938-1939, 10. tölublað, Blaðsíða 6
Þóknist guði það mun eg reyna að bæja frá þér allri sorg, og þessa heims gæði mun eg reyna að skilja þér eftir er eg hverf svo til hennar.”
Heimskringla - 16. nóvember 1938
53. árg. 1938-1939, 7. tölublað, Blaðsíða 5
Launin sem þér berið út býtum fyrir það að kaupa nokkur jólamerki, er heilsa og hamingja margra, sem annars hefðu orðið að líða þján- ingar og sorg.
Heimskringla - 27. apríl 1938
52. árg. 1937-1938, 30. tölublað, Blaðsíða 2
Hin frjósama vorgyðja býr sig að færa mönnunum upp- skeru á ný. Blómin vakna og gera heimjnn jndislegan með fegurð sinni.
Heimskringla - 21. desember 1938
53. árg. 1938-1939, 12. tölublað, Blaðsíða 5
Sveinn Magnússon út- vegsforstjóri í Hnausa, Man., og Ruthj kona hans urðu fyrir þeirri sorg að missa litla og efnilega dóttur sína Jórunni Lil- lian að nafni
Heimskringla - 02. nóvember 1938
53. árg. 1938-1939, 5. tölublað, Blaðsíða 3
Pálsson lék á ný á fíólín og söngvar voru sungnir. — Miss Lilja Pálsson píanókennari spilaði ávalt.
Heimskringla - 16. febrúar 1938
52. árg. 1937-1938, 20. tölublað, Blaðsíða 8
Þakkarorð Innilegt þakklæti eiga þessar línur að færa öllum þeim, skyld- um og vandalausum, sem á einn og annan hátt sýndu okkur hlut- tekning í okkar sáru sorg