1. árgangur 1818, 10. tölublað, Blaðsíða 156

rittm qníffc faffentifi á npcfmm fialiísrum funmw eíínr‘: sí>e tn - Sorg- títfti'C'í, er ðii fotinu nobsfi íifanfi, cit {jó fcnnts íil bauÞg í)jxr uiu 20 ftiu

4. árgangur 1830, Megintexti, Blaðsíða 65

hjartanligri þátt í gleði konúngs síns, enn Danir tóku þátt í gleði Frið- riks konúngs ens Sjötta og barna hans, á nærst- liðnu árij en eigi tóku þeir minni þátt í sorg

7. árgangur 1833, Megintexti, Blaðsíða 24

veiki; var móðir hans, hertogainnan af Parma, komin nokkru áðr til Vínar, lionum til hjúkrun- ar, og er livörttveggju víðfrægt, móður aðhjúkran hennar og sorg

1. bindi 1816-1820, 3. deild, 63-64

sorg hans bídur |>ví ein íkal bera bæru annars böl ei viti innbláfid, hialar: enn á morgun fagnar í von. og von hid íama ockar miflúm; fídan vakna.

1. árgangur 1835, Útlenzki og almenni flokkurinn, Blaðsíða 142

|>ar sat hann í sorg og eínveru yfir- gefinn af öllum sínutn riddurum og hirðmannaliði, og eínginn kom honum ti! aðstoðar.

3. árgangur 1837, Íslenzkji flokkurinn, Blaðsíða 24

“Aminn” er “framur” (12., 2.), mönnum “bætist sorg” (11., 5—8.), “örvarnar fálma”, “tirfíngarnir tóna”, og “píkumar snikja á, ad fá frídan elda síkja týr” (7.

11. árgangur 1837, Megintexti, Blaðsíða 99

Félag vort hefir haft [>á sorg á umliðiiii ári að inissa 4 af siuum frægustu meðlinium, er voru þess prýði og sórai, og efldu kostgæfilega þess lieill og heiðr

7. árgangur 1833, Megintexti, Blaðsíða 67

Fráfall hans var í mörgu tilliti sorg- ligt: sorgligt fyrir Felag vort, er hann hafði í 4 ár verið þess cmbættismaðr, sem skrifari eða auka- skrifari, og cptir

8. árgangur 1834, Megintexti, Blaðsíða 52

I Chinn ríki dó keisarainnan í árslokinn; bauð keisarinn almenna sorg um allt ríki sitt, og má kalla að nú syrgi landslýðr þar í sekk og ösku, cn það stendr yfir

3. árgangur 1837, Íslenzkji flokkurinn, Blaðsíða 79

Ifir þínu leíði standa nú þeír, sem þú liafðir kjærasta á jörðunni — kona þín og börn, vinir þinir og sóknarbörn — ekkji með neínni uppgjerðar-sorg, lieldur til