Ný félagsrit - 1850
10. árgangur 1850, Megintexti, Blaðsíða 33
UM FJARIIAG ISLANDS. 35 fimti fór a& skjóta til peníngum til aí) bæta hag lands- ins og reisa þab vib á ný, verbur miklu torveldara ab sjá hversu fjárhagur
Skírnir - 1850
24. árgangur 1850, Megintexti, Blaðsíða 12
konungi skattana, en gátu eigi komib því fram, og sá varb endirinn, a& margir þeirra fóru a& sí&ustu til Brand- enborgar á þingib þar. þar voru þá og búin til ný
Skírnir - 1850
24. árgangur 1850, Megintexti, Blaðsíða 31
31 3) engri þjóð, nema Englendingum einum, var leyft, eptir hinutn eldri lögum, aö verzla vife ný- lendur Englendinga í hinum álfunum.
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Formáli, Blaðsíða 1
með um- hugsun og eptirtekt, því að þá eruin við góðrar vonar um, að lesendurnir hafi þau not af þeim, sein við höfum til ætlast, þó stefna sumra þeírra sje ný
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Meginefni, Blaðsíða 3
Tilefni gleði vorrar er nú f>að, að oss er gefin ný stiptan til æðri menntunar prestaefnum vorum, og með þessari gleði viðurkennum vjer þá strax, að f>að sje
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Meginefni, Blaðsíða 18
Jeg kem með þessi dæmi einúngis til að sýna, að prestaskólar eru aungir óvættir eða ný- gjörvíngar, sem þessvegna þurfi að hræðast.
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Meginefni, Blaðsíða 43
ráðagjörðir fengi framgáng. 3>egar ófriðnurn var lokið og Rómaborg bafði bent á þá stefnu, sem hún ætlaði að halda í kyrkjustjórn- inni með því að stofna á ný
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Meginefni, Blaðsíða 79
guðsftjónustugjörð og kyrkjustjórn, fylgir þessi stefna hinni sömu grundvallarskoðun, að hið nýa geti einúngis verið hið forna í fegraðri og endurfágaðri mind. jjarsem ný
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Meginefni, Blaðsíða 96
gefur skírninni þá lögun, sem bezt á við eöli hennar; því aö henni er einmitt eðlilegast að vera barnaskírn, sökum þess að í lrenni er gróðursett, ekki einúngis ný
Árrit Prestaskólans - 1850
1. árgangur 1850, Meginefni, Blaðsíða 129
prestum af Möðruvalla klaustri og taldist undan því að fá þeim klaustra jarðir til ábúðar; neyddist þá Guðbrandur byskup til að kæra hald á þessum peníngum á ný