4. árgangur 1864-1865, 10. tölublað, Blaðsíða 79

En milli ljóss og lygi er langvinn þraut og stríð, og villan andhlóð vígi og vakti stranga hríð; en Lúthers helga hreysti ei hugar- skelfdi -sorg, á guð liann

21. árgangur 1868-1869, 1.-2. tölublað, Blaðsíða 1

Segir nú með sorg og hrygð sögudísin grátin íslands köldu bjarga-bygð Bjarna rektor látinn.

20. árgangur 1867-1868, 32.-33. tölublað, Blaðsíða 128

merki uppá hina dýpztn sorg. Af þessu lærum vfcr þann mikilvæga sannleika, a? skyldi bla?i?

1. árgangur 1860-1861, 20. tölublað, Blaðsíða 158

Ureifði’ eg þá hörpu á ný og liölda með skemmtunum gladdi, ljek jeg mjer líferni að lýðanna’ á hljómfögrum streng.

4. árgangur 1864-1865, 12. tölublað, Blaðsíða 91

Von er þó sorg að svífi sinni móður liljóðu, því fyrir ári einu eiginmann hafði dregið

3. árgangur 1862-1863, 1. tölublað, Blaðsíða 2

Á leiðinni gjörði á veður mikið; kom þá los á ísinn í sundinu; voru þeir staddir á jaka einum, er rak með þá í sundinu, en næturmyrkur var mikið. í dögun gekk

6. árgangur 1867, 27. tölublað (aukablað), Blaðsíða 54

Fyrir hans bló& og bitran dey& blikar sú vonarstjarna: a& vi&, nær þrýtur æíiskei&, til okkar sælu barna fribarins hafn'r flytjumst í, og finnum vini þar á ný

14. árgangur 1861-1862, 21.-22. tölublað, Blaðsíða 81

„því hér er alt, sem auga daublegt kætir, allt sem manni sorg og trega bætir, og gnótt er hér af gulli, þab gljár um þenna tind, og víni betri veigar oss veitir

18. árgangur 1865-1866, 31.-32. tölublað, Blaðsíða 127

jarðarför konu minn- ar sálugu 30. f. mán., með nærveru sinni; sömu- leiðis þakka eg öllum lleykjavíkr innbúum fyrir þá hluttekníngu, er þeir auðsýndu mér í sorg

9. árgangur 1861, 33.-34. tölublað, Blaðsíða 135

Sífellt er lífib sorg og mæba, hníga ástvinir í hvílu grafar; og þá fær eigi apturkallab andvörp heit nje angurskúrir.