Norðanfari - 01. október 1873
12. árgangur 1873, Aukablað við nr. 47--48, Blaðsíða 127
' Þar fjekkstu livíld er þrábir iiana lengi, Og þrautum beygöur knúbir harma strengi; Nú böls ei kennir, brjóst ei sorg um spennir; 5 ^ú bezt færb sjeb, ab
Norðanfari - 06. júlí 1877
16. árgangur 1876-1877, Aukablað við nr. 49-50, Blaðsíða 2
Nú engin sorg pinn anda slær pví englum jafn hann ljómar skær, pað huggar mig pó harmúr 3æri og hjartans pökk eg Guði færi, til sín að heims af hættum veg hans
Norðanfari - 28. desember 1871
10. árgangur 1871, 50.-51. tölublað, Blaðsíða 106
i mitt sinni; sorg mín var ekki neitt yfirskin. Nei, hún \ar byggfe á þeim rjettvísu rökum, a?)
Norðanfari - 08. nóvember 1873
12. árgangur 1873, Aukablað við nr 51-52, Blaðsíða 137
Sál mtn þjer segi lof jaínan { sorg og meblæti. t JÓÍIANNES HALLDÓllSSON f r á U r b u m . I. Hvi er nú svo dimmt á degi, Daprab Ijós og fölnab blóm?
Norðanfari - 08. september 1877
16. árgangur 1876-1877, 63.-64. tölublað, Blaðsíða 128
Byrgðu sorg og hölið pungt Svo brjósti megi ljetta“.
Norðanfari - 18. janúar 1879
18. árgangur 1879, 3.-4. tölublað, Blaðsíða 7
Barðist pá negg, í brjósti móðu fví sár hafði’ eg aldrei, svoddan fengið; vixlast á gjörði, von og ótti, Sorg og gleði með sárum kvíða.
Norðanfari - 17. mars 1879
18. árgangur 1879, 13.-14. tölublað, Blaðsíða 28
Lúðvíksdóttur, og jafuframt tóku mannúðlegan þátt í sorg okkar og söknuði, vottum við undirskrifuð hjer með vorar virðingarfyllstu og Jijartan- legustu þakkir
Norðanfari - 18. júlí 1874
13. árgangur 1874, Aukablað við nr. 35-36, Blaðsíða 81
En mína sorg sktfl í hjartanu hyija,. Heimurinn kaldi, sem þekta ei fær. EUkert kann ham'.a hins himneska vilja, Hann oss um tíma þaÖ stundiega Ijær.
Norðanfari - 24. júlí 1874
13. árgangur 1874, 37.-38. tölublað, Blaðsíða 85
Brjefii) sem eg ber í hendi Bar mjer þunga fregn, þá er nyja sorg mjer sendi Solli?)
Norðanfari - 08. febrúar 1876
15. árgangur 1876, 1.-2. tölublað, Blaðsíða 4
Hinum skjótu umskiptum, frá sorg til gleði í hjörtum foreldranna, verður eigi með orð- um lýst, feginstárin runnu ofan optir kinnum þeirra, þvi María var fundin