13. árgangur 1874, Aukablað við nr. 19-20, Blaðsíða 45

J>ar sem ab aldrei sólin svífur sval kaldan nibtir í nnnar barm, þar séin gæzkunnar Gub eiiíflir hiná grátna eý£ir sorg og harm, þar muntu aptur fá ab finna,

13. árgangur 1874, 7.-8. tölublað, Blaðsíða 13

hver lýsir sorg og sárum ? Og hver má fylla höggvib skarb í harmþrunginna vina gar&? hver brjóstmein þeirra bæta? hver bætir Síon brostinn vör&?

13. árgangur 1874, Aukablað við nr. 35-36, Blaðsíða 82

Eg get því góbi fabir glabst af ab finna minn, bollviu er heim kallatir, hvenær sem vilji þinn, frá lífi leysa mig sorg þunga sem má bera, ejerb mjer hcntugast

13. árgangur 1874, Aukablað við nr. 35-36, Blaðsíða 81

En mína sorg sktfl í hjartanu hyija,. Heimurinn kaldi, sem þekta ei fær. EUkert kann ham'.a hins himneska vilja, Hann oss um tíma þaÖ stundiega Ijær.

13. árgangur 1874, 37.-38. tölublað, Blaðsíða 85

Brjefii) sem eg ber í hendi Bar mjer þunga fregn, þá er nyja sorg mjer sendi Solli?)

13. árgangur 1874, 27.-28. tölublað, Blaðsíða 61

Magnlaust er bann hans gegn samvizkum vorum frammi fyrir himn- inunt og ölluni sanntrúufcum mönnum; oss er þafc djúp sorg, afc hann hefir mefc því gjört sig

13. árgangur 1874, 19.-20. tölublað, Blaðsíða 42

Enn sárast þú vegna þess, afc reynsla sú er vjer höfum haft af kon- ungkjömum Islendingum hingafc til er svo sorg- lcg. því vjer lýsum yfír því skýrt og skorin

13. árgangur 1874, 3.-4. tölublað, Blaðsíða 7

Ma&nrinn sem var sjúnarvottnr þessa sorg- lega atbur&ar fúr þegar til bæja, og sag&i tí&indin söfnn&ust þá menn saman, og eptir a& va&bundinu ma&ur haf&i brúab

13. árgangur 1874, 1.-2. tölublað, Blaðsíða 4

láia nýlendur sínar ó- áreittar, enn er Englendingar höfbu fengib þær, fengu þeir ekkert; kunnu þeir því illa, og tóku ab ónába Englendinga og gjöra óskunda í ný

13. árgangur 1874, 51.-52. tölublað, Blaðsíða 113

tíman- um, og fækki uú þegar, og hverfi svo öldung- is af iandinu, en ab aptur sjeu hjer einungia íslenzk og þjóbleg nöfn. f>á mættu og öng- anveginn koma upp ný