21. árgangur 1881-1883, 41.-42. tölublað, Blaðsíða 83

|>ó sorg og söknuður fylli hjörtu barna og ættingja þessa framliðna manns, þá hreifir sjer þó inn'st í hjörtum þeirra sú von og vissa, að þau á síðan fái að sjá

21. árgangur 1881-1883, 25.-26. tölublað, Blaðsíða 50

Hið guðdómlega orð, sem á að helga sorg vora og gleði, er orðið — að lögum — að verzlunarvöru.

21. árgangur 1881-1883, 35.-36. tölublað, Blaðsíða 71

En í dögun voru peir komn- ir að víggirðingunum við Tel-el-Kebir, svoað eigi var meira en 500 álnir milli peirra og Egipta, og pá höfst skothríðin pegar í stað

21. árgangur 1881-1883, 17.-18. tölublað, Blaðsíða 33

Minnisvarði sá, er á gröfinni stendur, er vottur um sorg pjóðarinnar, hið síðasta virðingarmerki hennar við Jón Sig- urðsson látinn.

21. árgangur 1881-1883, 13.-14. tölublað, Blaðsíða 28

— Með pví aðulfundur hins Eyfirzka á- byrgðarfjelags er haldinn var hinn 2. p. m., vegna tíðarfursins varð svo fámennur, var ákveðið að efna á ný til fundar

21. árgangur 1881-1883, 39.-40. tölublað, Blaðsíða 77

J., sem líklega er sjálfur ritstjóri «|>jóðótfs», sett ritdóm um hina ný- prentuðu sögu: «Brynjólf Sveinsson byskup* eptir Torfhildi J>orsteínsdóttur Holm.

21. árgangur 1881-1883, 39.-40. tölublað, Blaðsíða 78

Er sem mér sýnist, að pað oss skáldskaparstefnu, sem að milclu leytí er ný lijá oss, en sem í útlöndum hefir hafist og magnazt á örstuttum tíma fyrir pann höfuðsannleik

21. árgangur 1881-1883, 11.-12. tölublað, Blaðsíða 23

Siðan rak nærri livað annað af ritum frá lians hendi, enn alt pýtt: Ný Sumar- gjöf mestöll, Tvær smásögur, púsund og ein nótt öll, ein hin mesta pýðing á íslenzka

21. árgangur 1881-1883, 13.-14. tölublað, Blaðsíða 26

Almanak J>jóðvinafjelagsins fyrir hið ný- byrjaða ár liggur fyrir framan mig, pegar jeg rita petta. far er æíisögu-ágrip tveggja hinn helztu manna, sem nú eru

21. árgangur 1881-1883, 13.-14. tölublað, Blaðsíða 27

fetta má engan furða, þar sem fjelagslíf vort hefirummarg- ar aldir verið dautt og dofið, og vjer nú fyrst fyrir nokkrum árum vildum fara að fá það vakið á ný