Þjóðólfur - 05. september 1885
37. árgangur 1885, 34.-35. tölublað, Blaðsíða 133
hann“ hjá öðrum; en ég sá ávalt, að faðir minn var<svo sorgbitinn erhann refs- aði mér, og það særði mig dýpra en ég get lýst, að liafa bakað föður mín- nm sorg
Suðri - 10. janúar 1885
3. árgangur 1885, 1. tölublað, Blaðsíða 4
Sæll ert pú frá sorg og harm og neyð að svífa burt á æsku pinnar degi; pú leikur nú um ijósbjart himinsskeið og lærir pað sein maður skilur eigi.
Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 1885
11. árgangur 1885, 1. tölublað, Blaðsíða 35
Allur hinn mennt- a&i heimur túk þátt í sorg þjú&ar hans, sem var& eins og þrurau lostin vib dau&afregnina, og harma&i hann mjög.
Ísafold - 07. janúar 1885
12. árgangur 1885, 1. tölublað, Blaðsíða 3
Avarps-smiðirnir utmála þannig sorg Is- lendinga út af hallarbrunanum : «jpegar þessi sorgarfregn berst og breiðist um land allt, munu hjörtu allra nœr og fjoer
Norðanfari - 29. ágúst 1885
24. árgangur 1885, 59.-60. tölublað, Blaðsíða 120
þau og Rósetta með þcirn Um leið og Blanka ásamt Hannibaþfór á skipið af bryggjunni, sá hún Fran.Qois Ður- and, Andlit hanns var fölleitt og lýsti ákafri sorg
Norðanfari - 22. maí 1885
24. árgangur 1885, 39.-40. tölublað, Blaðsíða 77
Sðkum pess, að sampykkt pessi liefir en ekki náð að öðlast sainpykki amtsins, en sýslu- nefnd Eyfirðinga hefir tekið hana á ný til yfirvegunar og framlialds með
Þjóðólfur - 25. ágúst 1885
37. árgangur 1885, 32. tölublað, Blaðsíða 125
ætla að kaupa sér einhvern þann hlut, sem ætla má að gildi liafi fyrir alla lífsleiðina, þá er anðandi, að vera vandr í vali sinu, svo ekki þurfi að líta með sorg
Fróði - 13. mars 1885
6. árgangur 1885-1886, 152. tölublað, 22-24
349. unað, sorg og jötunheim, f. u. s. og jötunlireins. 368. lífsbeðinn, f. nábeðinn. 384. staðir helgiranns, f. staðir helgir. 352. eg bjóst í kvöld við, f.
Austri - 04. maí 1885
2. árgangur 1885, 6. tölublað, Blaðsíða 24
349. unað, sorg og jötunheim, f. u. s.
Fróði - 24. janúar 1885
5. árgangur 1884-1885, 147. tölublað, 319-321
Frjáls og leystur líkamsböndum leiðstu burt í sælli vist, Sorg pað ætti’ að sefa peirra, sem pig ungan hafa misst. 320 Engin hryggð og engin mæða angrað lengur