3. árgangur 1890-1891, 13. tölublað, Blaðsíða 7

“ „í dögun S fyrramáliö?“ Það virtist svo sem liann yrði steinliissa, og liann sagði tafarlaust: „Einstök vitleysa! Jeg hef al- drei heyrt annað eins.

3. árgangur 1890-1891, 17. tölublað, Blaðsíða 6

í blaði yðar „Lögbergi“ haf- ið pjer sjerstaklega minnzt á mig, viðvíkjandi samkomunni á dögun- um, fyrir hinn íslenzka kirkjusöfn- uð.

3. árgangur 1890-1891, 9. tölublað, Blaðsíða 4

í dögun er barið að dyrum. Og svo gengur heldur en ekki eitfhvað á.

3. árgangur 1890-1891, 36. tölublað, Blaðsíða 6

í dögun var enn sama ofviðrið, en allt í einu snerist vindurinn til suðausturs.

2. árgangur 1889-1890, 51. tölublað, Blaðsíða 3

Og þannig iá hún andvaka og hugsnndi aila þessa löngu, köldu nótt, þangað til loksins, eitthvað tvei n stundum fyrir dögun, að henni tókst að sofna.

3. árgangur 1890-1891, 29. tölublað, Blaðsíða 8

Konan inissti inann sinn í vor, og mun, aö ]>ví er sagt er, liafa unnið petta vcrk af sorg og söknuði. £5f"„.Jeg Jrjáðist a f kvcfi í meira en 2 ftr.

3. árgangur 1890-1891, 49. tölublað, Blaðsíða 6

Jeg lief gert pað sem mjer hefur verið unnt fyrir málstað skjólstæðings míns, en pað er sorg- lega augsynilegt, að tiiraunir mín- ar liafa enn orðið árangurslausar

3. árgangur 1890-1891, 51. tölublað, Blaðsíða 6

En kotni eng- inn maður um iniðnætursskeið að borði stúlkunnar, pá fer hrollur um hana og sorg gagntekur lniga henn- ar, pví að pá bysthún við að verða brúður

3. árgangur 1890-1891, 6. tölublað, Blaðsíða 1

Forseti Jiáskólans, Sir Daniel Wilson, varð alveg frá sjer num- af sorg, og var borinn aflvana burt frá brennunni.

3. árgangur 1890-1891, 7. tölublað, Blaðsíða 4

virtist setn íslendingar í Vesturheiini. . . .hefðu fiest á hornum sjer“, og að honum verður ekki að 'geta pessineð einj orði, að neinum liafi [>ótt það “sorg