66. árgangur 1891, Megintexti, Blaðsíða 57

Hún þagði um stund, þokaði sér frá honum og kreppti hnefana af sorg og reiði og tók til máls: viltu deyja, ef jeg býð þér að deyja?

2. árgangur 1897-1898, 50.-51. tölublað, Blaðsíða 202

Við og við heyrast þung og djúp andvörp, andvörp sem lýsa sárari sorg en nokkur tunga getur skýrt frá. — — Þessi unga kona situr í skógarjaðrinum samanhnipruð

4. árgangur 1896, 5. tölublað, Blaðsíða 77

‘ í dögun á morgun, — segir Wilson. Þú getur látið skjóta þá, en annað hrífur ckkitil að hindraþá fyrirætlun”.

6. árgangur 1891/1892, 2. tölublað, Blaðsíða 26

Eitt mega menn vera sannfœrðir um, og það er þetta: Ef ný trúar- brögð eiga að koma í stað kristindómsins, gjöra þau meiri, en ekki minni kröfur til mannanna.

2. árgangur 1899-1900, 26. tölublað, Blaðsíða 101

Svo fer um þá, er þenna dauðdaga hljóta, að sáiargáf- ur þeirra smá deprast, án þess að því fylgi sngur, sorg eða söknuður.

2. Árgangur 1893, 1. Tölublað, Blaðsíða 37

Guð skjótt í gleði bjarta getur sorg þinni breytt. Likn þjer hann sendir sína er sízt þú býst við því, og sumarsólin skína senn mun þjer glöð á ný.

8. árgangur 1898, Megintexti, Blaðsíða 98

Og syndin og sorgin, ánauðin og eymdin, ný synd, ný sorg, ný ánauð, ný eymd, koma í staðinn fyrir gleðina. það er til önnur mynd freistarans.

4. árgangur 1896, 6. tölublað, Blaðsíða 89

Svo tóku gnðirnir að gráta með henni og sátu þar harmandi saman. í sex daga og sjö nætur ríkti vindurinn, flóðið og stormur- inn; en í dögun, hinn sjöunda dag,

1. árgangur 1895, 1. bindi, Blaðsíða 241

I dögun hún dreif sig af stað, I dalnum hún líkið faun ; Hún kannaði vel hverja einustu und, Og öreudan kyssti hún hann. Hefui!, hefud, hefud !

2. Árgangur 1898/1899, 10. Tölublað, Blaðsíða 167

Þegar liann ntí er á heimleið, eftir hina löngu títlegð birtist guð honum á ný, en á mjög ólíkan liátt. Þessi opinberun guðs er undarleg og óskiljanleg.