2. Aarg. 1895, 11. nummar, Blaðsíða 1

Vit drekka forsaka, sum vitiS mann taka av hovdinum ut, sum kroppin kann lemja og osiSir fremja til sorg og sut og ska5a hjå ollum, sum varSa av, men mest

1. Árgangur 1897/1898, 5. Tölublað, Blaðsíða 71

Á )>ig set jeg alla von, óttast skal ei sorg og liauð; ineiri þrant bar Mansins Son, mjei; liaiin gefur daglegt brauð.

2. Árgangur 1898/1899, 11. Tölublað, Blaðsíða 181

Þó orðin sóu ekki mörg kemur hin mikla sorg Jakobs í ljós.

2. árgangur 1894, 7. tölublað, Blaðsíða 100

Söngurinn kom frá mildu hjarta og lýsti löngun og sorg þar á ströndu liafs- ins í kvöldsól hánorðursins, í ósléttum er- indum, en þó hjartnæmum : Hvern morgun

3. árgangur 1898-1899, 7. tölublað, Blaðsíða 306

Og „Sorg“, ef ég hitti þig framanði á ferð, Það fer um mig lirollur svo skelfdur óg vorð, En heiðra þig' finst niér ég liljóta.

1. Árgangur 1899, 10. Tölublað, Blaðsíða 145

„Æ, þessum á degi’ að þú þektir, mín þjóð, ó, mín borg“, hann sagði með sorg, „hvað heyrir tíl friðarins fyrir þig, og fengir skilið mig; en sjálf þú með blindni

2. árgangur 1892, 6. tölublað, Blaðsíða 81

Eitt lítið frækorn fólgið er í fölvum grafarbeði; með sorg því niður sáð er hjer, en síðar upp með gleði vex lífsins trje, þess lim jeg sje þá lýsa’ en ekki

5. árgangur 1895, 12. tölublað, Blaðsíða 177

Hvar er glaða hjörðin sú, er í sumar söng með gleði sorg og kvíða burt úr geði? Hvar er þessi hjörðin nú?

3. árgangur 1897, 12. tölublað, Blaðsíða 94

Hann hlustaði þegjandi á hana; hún sá aðhonumhafði mjög brugð- ið, en hvort það var af sorg eða reiði vissi hún ekki.

6. árgangur 1896, Megintexti, Blaðsíða 122

Já, hvað er allt vort hversdagsstrit og sorg, er horfum vjer í ljóssins fagra borg?