14. árgangur 1893, Megintexti, Blaðsíða 232

Er þar meðal annars um blóðhefnd, berserkjaeðli, trú á mátt og megin, um tilfinningalíf manna, sorg, vináttu, göfug- lyndi, virðingu fyrir konum o. fl.

19. árgangur 1898, Megintexti, Blaðsíða 54

Því hió hlægilega er nokkurskonar galli eður yfirsjón, Ijótt án þess að valda sorg eða þján- íngu eða tjóni, einsog sjá má á andliti, sem afmind- að er og afskræmt

5. árgangur 1892-1893, 58. tölublað, Blaðsíða 3

Það hafa verið gerð samtök um að myrða drottninguna á morgun i dögun.

7. Árgangur 1897, 7. Tölublað, Blaðsíða 6

En ef menn hugsuðu út í það, hvílíka sorg þeir baka fuglunum með því að taka eggin þeirra, þá mundu menn optar láta það ógjört.

1. árgangur 1895, 5. tölublað, Blaðsíða 36

36 með sorg. Jeg, sem hafði vængi, er dæmd til að dragast áfram. Og þú heldur að þú getir bætt fuglinum vængi sína þótt þú berir hann á handlegg þjer.

4. árgangur 1894, Megintexti, Blaðsíða 4

Auðvitað er sorg, en ekki fögnuðr og sigrhrós þess- ari yfirlýsing samfara, þegar hún kemr úr þessari átt, að sínu leyti eins mikil sorg eins og fögnuðr vantrúarmannanna

21. árgangur 1896, 1. Tölublað, Blaðsíða 72

, og leitist maður svo við í alvöru og af einlægni að láta gott af sjer leiða, gera annara málefni að sínum málefn- um, annara gleði að sinni gleði, annara sorg

2. árgangur 1894, 5. tölublað, Blaðsíða 87

N., lofa því hátíðlega, að þér í meðlœti vg mótlæti, í heilsu og vgnheilsu, i sorg og gleði, viljið annast þessg yngismey (þenna kvennmann), sem hjá yðr stendr

1. árgangur 1895, 2. tölublað, Blaðsíða 141

Haustsins blöð eru ryðlit og gul, þau hanga öll á fölnandi stönglum, þau, sem eru fallin, klistrast fast við ina votu vegi, blaðæðarnar eyðast af kulda og sorg

20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 190

Hann fingurgull sér dró af hönd, Kvað meyjan að því skyldi leika; Sú gjöf átti síðar að færa sorg Og tár yfir vanga bleika.