22. árgangur 1896, 1. tölublað, Blaðsíða 29

Cobden sat lengi hljóður hjá honum, reyndi eigi að hugga hann, en sagði að skilnaði: »Um endilangt England er sem stendur sorg á heimilum þúsundum saman, þar

5. árgangur 1890/1891, 9. tölublað, Blaðsíða 132

Vér sjáuin bókstatiega ekkert af því, sem hreifði sér innanbrjósts hjá henni, nema hina djúpu og sáru sorg hennar.

6. Aarg. 1899, 6. nummar, Blaðsíða 2

Mon ikke Fuglens Sorg er mange Gange større end Dyrplagerens Glæde?

1. árgangur 1897-1898, 27.-28. tölublað, Blaðsíða 106

Og svo tóku þeir að drekka á ný, veittu Andrjesi óspart, og leiddu honum fyrir sjónir, hve heimskulegt það væri, að reyna ekki einu sinni, að vinna þetta upp

5. árgangur 1895, 23. tölublað, Blaðsíða 92

„Eg er búinn að missa konu mína, sem eg unni svo heitt“, hélt hann áfram, ,,og atvikaðist pað mjög sorg- lega, svo eg lengi var næstum firtur vitinu11.

5. árgangur 1890/1891, 9. tölublað, Blaðsíða 140

elska, eins viðkvæm, eins bjartanleg, eins brcnn- andi, niilli mannlcgra sálna eins og clskan ekkjunnar í Nairr til einkasonarins hennai-, svo lengi sem til er sorg

48. árgangur 1896, 45. tölublað, Blaðsíða 180

Yar okkur sagt, að þetta væri alveg ný upp- fundning. og dáðust, Englendingar mjög að henni.

4. árg. 1899, 43. tölublað, Blaðsíða 170

Einkunnarorðin eru aðeins fjórar línurnar seinustu, en við sjáum hve innilega hann finnur sorg vinar síns.

3. Aarg., 3. nummar, Blaðsíða 1

er ogsaa i denne Jul hos os saa mange Hjem. hvor der er Sygdom, Lidelse og Be- kymring; og der ere ikke faa, hvor Døden har været Gjæst, hvor der derfor er Sorg

2. Árgangur 1898-1899, 3.-4. Tölublað, Blaðsíða 13

Hveru einasta morgun, ef ekki var hvast, hann ýtti með dögun á sjáinn, °g kugginu með árunum knúði hann fast, þótt kolmórauð beljaði láin, En svo vai' það kvöld