5. árgangur 1895, 7. tölublað, Blaðsíða 97

Handgenginn himna grami helgaði’ ’ann lífsins starf, í elli’ og æsku’ enn saini aldrei frá merkjum hvarf; teygði’ ’ann ei sorg nje sollur sannleikans fylking

5. Aarg., 1. nummar, Blaðsíða 3

Til sidst betroede de ham al deres Sorg, Det var netop det, som han vilde. Saa sender han os i Dag den Hilsen, at vi skulle gøre lige saa!

2. Aarg. 1895, 11. nummar, Blaðsíða 1

Vit drekka forsaka, sum vitiS mann taka av hovdinum ut, sum kroppin kann lemja og osiSir fremja til sorg og sut og ska5a hjå ollum, sum varSa av, men mest

5. árgangur 1895, 12. tölublað, Blaðsíða 177

Hvar er glaða hjörðin sú, er í sumar söng með gleði sorg og kvíða burt úr geði? Hvar er þessi hjörðin nú?

22. árgangur 1895, 89. tölublað, Blaðsíða 353

Síðar í heptinu minnist síra Friðrik á annað teikn tímanna, í grein með fyrir- sögninni: »Ný búsiestrabók«, og er það teiknið sorglegra hinu fyrra.

5. árgangur 1895, 9. tölublað, Blaðsíða 129

Því hringja kirkjuklukkur út með kærieiks mildum hreim, er mýkir alla sorg og sút, og sálu laðar heim.

3. árgangur 1895, 6. tölublað, Blaðsíða 82

I dögun, er ljósgeislar lýstu í dal Og lituðu fjallstinda rauða, Þá óð hún sem náttförul vofa’ yfir val Og vakti upp náina dauða.

8. árgangur 1895-1896, 13. tölublað, Blaðsíða 5

Af öllum upplýsingum, sem vjer höfum aflað oss pessu máli viðvíkjandi, höfum vjer komist að peirri niður- stöðu, að Ný-íslendingar hafi borgað út um Íi20,000

1. árgangur 1895, 1. bindi, Blaðsíða 149

Vér sleppum að skýra fní sorg systranua og skening þeirri sem greip þær, er þær vissu um giæp föðui' þeirra.

2. Aarg. 1895, 4. nummar, Blaðsíða 1

bedrøvede han sin gamle Bedstemoder dybt ved et vildt Drikkegilde, som han holdt sammen med nogle jævnaldrende højtstaaende Ven- ner: men ved Synet af den Sorg