47. árgangur 1895, 46. tölublað, Blaðsíða 184

Það var í dögun, er Hinrik fór á ferju yfir Tempsá, og því næst vék hann hesti sínum á leið til Lundúna, og þeysti af stað sem fugl flygi.

3. árgangur 1895, 11. tölublað, Blaðsíða 167

sjáum það svo oft og iðuglega, að ír.e.m ganga svo í gröf sina, að þeir verða að liggja undir himin- hrópandi ranglæti, og ekkert getur réttlætt þær kvaliiy þá sorg

10. árgangur 1895/1896, 2. tölublað, Blaðsíða 20

liinna dauðu, heldr sem hinn allsstaðar nálæga guðlega frelsara, hann, sem í eigm lifandi kæríeikspersónu er með sínum lærisveinum, hvar sem þeir eru staddir í sorg

1. árgangur 1895, 3. tölublað, Blaðsíða 17

Og ofan á þá sorg, sem slíkur missir er fyrir eigin- konuna og móðirina, bætist við áhyggj- urnar fyrir heimilinu og ótti fyrir, að hún geti eigi varizt sveit

10. árgangur 1895/1896, 1. tölublað, Blaðsíða 8

Huggun þá, er hann veitti hryggum mönnum, hafði Iiann eignazt í sorg sjálfs sín.

10. árgangur 1895/1896, 1. tölublað, Blaðsíða 9

Nú veit hún, hvaS sorg þeirra er, og' getr sett sig inn í raunir þeirra, En ]mS er einmitt aSalatriðiS í þeirri íþrótt, aS hugga.

10. árgangur 1895/1896, 2. tölublað, Blaðsíða 21

vér fengum að halda þeim hjá oss. þess vegna vekr þaS, aS líta mynd þeirra e5a skoða einhvern menjagrip, sem vér geym- um eftir þá látna, einatt miklu meiri sorg

3. árgangur 1895, 12. tölublað, Blaðsíða 189

Drottinn lmfði leitt yður £ gegnum alla þessa mæðu, alla.þessa sorg, hann hafði aftur látið ■ geisla vonarinnar skína í hjörtum yðar, að nýju var aíbjart I kring

1. árgangur 1895, 3. tölublað, Blaðsíða 19

“ Við þetta hlýtur aumingja konan að hafa orðið gagntekin af óumræðilegri sorg, hún, sem þó var nærri þvi orðin tilfiuningarlaus fyrir bágindunum.

1. árgangur 1895, 4. tölublað, Blaðsíða 27

Og aumingja, unga móðirin leit upp í seinasta sinni, horfði með innilegasta kærleika og sorg á barnið sitt og mann- inn sinn, og lokaði síðan augunum til fulls