1. árgangur 1897-1898, 27.-28. tölublað, Blaðsíða 106

Og svo tóku þeir að drekka á ný, veittu Andrjesi óspart, og leiddu honum fyrir sjónir, hve heimskulegt það væri, að reyna ekki einu sinni, að vinna þetta upp

2. Árgangur 1898-1899, 3.-4. Tölublað, Blaðsíða 13

Hveru einasta morgun, ef ekki var hvast, hann ýtti með dögun á sjáinn, °g kugginu með árunum knúði hann fast, þótt kolmórauð beljaði láin, En svo vai' það kvöld

1. árg. 1898-1899, Nr. 17., Blaðsíða 2

Tá íð vit í anđligari talu nevna myrkur og dimmi, so goyma vit unđir hesum orðum bæði sút og sorg og sakn, ja alt tað, íð upp kann teljast sum vit kalia »tungt

1. Árgangur 1897/1898, 8. Tölublað, Blaðsíða 123

Æðsti presturinn, sem lijet Hilkía og var af Arons ætt, s;igði Safan að lianu liei'ði þá ný- skeð fundið lögmálsbókina i ínusterinu.

1. Árgangur 1897/1898, 11. Tölublað, Blaðsíða 171

Þá bjó Abraham á ný í Mamre, nálægt Ilebron, sem í lexlunni er kallað Kirjat-arba. ]>ar som sagt or að Abraliam hafi komið til að “harma hana og gráta”, er átt

2. árgangur 1898, 22. tölublað, Blaðsíða 87

Taktu sorg míua, svala haf! Taktu sorg mína, svala kaf, — svæfðn’ hana’ í öldum þínum! Berðu’ haua’ á brjóstunum þínum, byrgðu’ hana’ í sölunum þínum!

5. Aarg. 1898, 10. nummar, Blaðsíða 1

Hann reistist å føtir, avsta8 hann fdr, oman i drekkihåsi3, at doyva ta veråsins tingstu sorg i galdrandi eiturrusi.

1. Árgangur 1897/1898, 5. Tölublað, Blaðsíða 71

Á )>ig set jeg alla von, óttast skal ei sorg og liauð; ineiri þrant bar Mansins Son, mjei; liaiin gefur daglegt brauð.

12. árgangur 1897/1898, 12. tölublað, Blaðsíða 177

Jesú, drottinn dýrðarinnar, Davíðs sonr, keinr þú blíðr enn til borgar þinnar ; blandin sorg er gleðin nú.

1. árgangur 1898-1899, 8. tölublað, Blaðsíða 6

Þegar Ronald kom aftur var Dorafar- in, á því angnabliki var lionum sama hvar hun var; sorg og gremja voru öll- um öðrumtilfiinningum hans yflr sterk- ari þettað