8. árgangur 1898, Megintexti, Blaðsíða 16

þó skal ekki sút né sorg sigra hrausta drengi.

1. árgangur 1897-1898, 48. tölublað, Blaðsíða 192

Sérveldismenn gerðu þá ný toll-lög, er lækkuðu dálítið toll- ana, en tekjuskattslög þeirra, er hæta áttu upp nokkuð tolltekjurírn- unina með því að leggja vaxandi

1. Árgangur 1897/1898, 5. Tölublað, Blaðsíða 77

Þó hinn ókunni iiinihir tali t.il þeirra svo ljúfur og meðaumknnarsamur geta )>eir ekki varpað af sjer sorg sinni.

3. árgangur 1898-1899, 2. tölublað, Blaðsíða 92

‘Boðar það sorg, vanvirðu, veikindi eða dauðsfall?' ’Við skulum sogja', svaraði gamli maðurinn, ’að það hoði í það minsta veikindi1.

6. árgangur 1898-1899, 20. tölublað, Blaðsíða 77

Harmur fcr um breiðar byggðir, böl og sorg um fjörð og dali, þjóðar sorg og hryggð um hjeruð liorna milli fósturjarðar. STEFNIR.

1. Árgangur 1897/1898, 4. Tölublað, Blaðsíða 59

Ilið fyrra haua-gal er talið um miðnættijiið síðara (sem hjer er átt við: i dögun. 54. v.

4. árgangur 1898, 11. tölublað, Blaðsíða 83

Stökk út eins og halaklipt- ur hundur, át á knæpuntii og kom ekki heirn fyr en í dögun daginn eftir bara til þess að gera þér ekki ónæði í þínum eymdarskap.

2. árgangur 1897-1898, 8. tölublað, Blaðsíða 349

Honum var ómögulegt annað en finna til; en sú tilfinuing var meir undrun en meðaumkun; — undrun yfir því, hvað mikið af sorg og þjáningum gæti rúmast ú oinu andliti

2. árgangur 1897-1898, 8. tölublað, Blaðsíða 354

En —‘ Moira gat hann ekki sagt, honuni vavð litið til Angelu, ’O, Mikjáll Fontauí,1 sagði hinu aldraðí aðálsmaðr joegar liann sá sorg souar síns. ’Hvernig hefir

2. árgangur 1897-1898, 8. tölublað, Blaðsíða 376

I þrettán ár vissi ég ekki hvað sorg eða áhyggjur var. Eg var ung þegar móðir mín dó.