2. árgangur 1897-1898, 9. tölublað, Blaðsíða 391

—Iíann sagði þú hefðir heitið sér oiginorði.1 ’Hann laug,‘ hrópaði ég — ’Eg skal aldrei eiga hann, aldrei.‘ Hún horfði á hana orðlaus af undi'un og sorg. ’Kæra

2. árgangur 1897-1898, 9. tölublað, Blaðsíða 426

weV, l»3gav liann siigði: ’Sá sera elcki levkir, lieiir íildrci orðið fyrir þungi i sorg, fyrst hann afneitar sér um beztu ’nugguu sem til er, næst þeirri sera

2. árgangur 1897-1898, 11. tölublað, Blaðsíða 520

Eitt ár, mitt í örmum auðlegðarinnar, liafði hún breyzt næstun öþokkjanlega; línur þær, sem sorg og ranglæti heimsins stimpluðu á andiiti hennar voru algerlega

3. árgangur 1898-1899, 6. tölublað, Blaðsíða 282

Á meðan þeirra mundi euginn sá vera, sem ekki hefði vijjað gefa tvisvað sinnum meiri upphæð, ti 1 að frelsa haua frá sorg og eymd. ’Þúsund pund, og fimm hundruð

1. árgangur 1898-1899, 3. tölublað, Blaðsíða 5

Dauða Franees Willard er hvervetna getið með sorg og söknuði. Engin kona hefur verið svo alment elskuð og í heiðri höfð.’ PESSIMISTINN.(* M. J. Savage.

2. árgangur 1897-1898, 9. tölublað, Blaðsíða 402

moð þessu leiðinlega hvosi. ’Góða mín,‘ sagði hanii, ’okkert af þessu er nauðsvn- legt, þú þavft ekki að gráto, nd þræla, og faðir þinn þavf ékki að deyju af sorg

2. árgangur 1897-1898, 10. tölublað, Blaðsíða 439

Ég hata og liræðist oi'ðið ást, því mér liefir það fært sorg og armæðu, og færir máske dauða; og það líkist meir ujipgevð og háði, en

2. árgangur 1897-1898, 11. tölublað, Blaðsíða 499

Hestir Blair var dauð; en hún stóð í svo nánu sambandi við Hestir; hjarta hennar ætlaði að springa af sorg; það var voðaleg stund fyrir hana.

3. Árgangur 1898, 12. Tölublað, Blaðsíða 177

Huggaðu alla’, er hrellir sorg, hjálpaðu þoim, er stríða, veittu þeim lið frá lífsins borg, leys þá af öllum kviða.

4. Árgangur 1898, 1. Tölublað, Blaðsíða 31

Þegar tvö ár höfðu liðið og rösirnar stöðu í blóma, þá lokaði hún augum sínum fyrir allri sorg og kvöl að eilífu.