24. Árgangur 1918, 1. Tölublað, Blaðsíða 45

Jeg skal segja þröstum þeim, er þreyta saman óö, hve sorg hans þráir sáran sumargesta ljóö.

32. árgangur 1917/1918, 5. tölublað, Blaðsíða 145

það slys því hnossi að hafna Hvílíkt fár á þinni braut, Ef þú blindur vilt ei varpa Von og sorg í Drottins skaut”.

92. Árgangur 1918, 2. Tölublað, Blaðsíða 264

í ástaleitir langar eg lagði’ í dögun ungur. Hef þolað þorsta’ og hungur og þrammað veglaus fjöll. Iief kannað sjafnarklungur og kvennaveðrin öll.

5. Árgangur 1911, 18. Tölublað, Blaðsíða 143

15 J A H M I 113 Sorg og gleði. (Eflir Th. Kingo').

3. Árgangur 1915, 2. og 3. Tölublað, Blaðsíða 103

HEFTI 1915 103 Djii)) sorg, vegna hennar eigin veik- leika, hdttvafðist um fiiamtíöar- himin hennar, eins og nótt. Hún grét.

1. Árgangur 1918, 25. Tölublað, Blaðsíða 107

Hinn hái, karlmann- legi Polkanski var eins og risinn upp á ný í Schwartz. »Eg sá það ekki fyr en um seinan«, drundi í Gustav, þegar hann i dögun hélt heimleiðis

88. árgangur 1914, Megintexti, Blaðsíða 113

Vort land er í dögun af annari öld. is ú rís elding þess tíma sem fáliðann yirðir.

1. Árgangur 1918, 42.-43. Tölublað, Blaðsíða 180

Eg sé — loga eyðileggingar og angist- ar, en sömuleiðis dögun — nýrrar menningar«.

2. Árgangur 1912-1913, 6. Tölublað, Blaðsíða 379

FRÓÐI 379 'pg cf að ættfdlk mitt cr ekki þegar flúið, þíi getum viö f dögun verið komin langt burtu frá öllum þcssum voða og skelfingum.

8. árgangur 1912, 8. tölublað, Blaðsíða 58

Þá var sorg og þögn í hug þjóðar hans.