Heimskringla - 04. júní 1914
28. árg. 1913-1914, 36. tölublað, Blaðsíða 7
En vel ber hún sorg sína og örvænt- ir ekki.
Heimskringla - 25. janúar 1917
31. árg.1916-1917, 18. tölublað, Blaðsíða 5
lýsigull er langa æfibraut lýsti jafnt í gleði, sorg og þraut. Þetta gúll við viljum eignast öll, andans gull, er sýni hugtök snjöll.
Heimskringla - 14. nóvember 1918
33. árg. 1918-1919, 8. tölublað, Blaðsíða 8
Alibert, að 229 Lipton str. hér í borg, urðu fyrir þeirri sorg þann 10. þ.m. að missa ungan son, Karl Albert Krist- ján að nafni, tæpra sjö mánaða gamlan.
Heimskringla - 07. febrúar 1918
32. árg. 1917-1918, 20. tölublað, Blaðsíða 8
Eg veit þá, að sorg hans, er sorg alheimsins, og að hún er þyngri og dýpri en öll ver- aldarinnar höf. Eg hefi talað við hann f storminum.
Heimskringla - 16. febrúar 1911
25. árg. 1910-1911, 20. tölublað, Blaðsíða 3
Ilins mættu rnenn og gæta, einstaklingarnir sorg- mæddu, að umlteiminum cr ckki svo gjarnt til að taka þátt í sorg- artilfmtiingum ]>edrra, að vert sé að flottaj
Heimskringla - 12. september 1912
26. árg.1911-1912, 50. tölublað, Blaðsíða 3
Eg, hlakka til dúra’ og drauma, en dögunin vekur mér sorg. — I sól-löndum dulraeðra drauma er ég drottmng í skínandi borg. Og kongurinn ?
Heimskringla - 31. janúar 1918
32. árg. 1917-1918, 19. tölublað, Blaðsíða 5
Hvílíkur fögnuður hefir verið í huga hennar, er hún hefir hugsað til heimkomu hans, — hugsað til þess að fá að sýna honum ný- fædda dóttur.
Heimskringla - 22. október 1914
29. árg. 1914-1915, 4. tölublað, Blaðsíða 2
Já, enginn kveður Erlíngssgni betur um “örlög guða", manna — heims- ins tál, um sumar lifsins, sálarinnar vefur, um sorg og gteði, trú og ástamál.
Heimskringla - 27. mars 1913
27. árg. 1912-1913, 26. tölublað, Blaðsíða 1
Ililin viðkunni laiidi vor, all- rauiiamaðurinn og glímumeistar- f 1111 Jóhannes Jósefsson, cr nú ný- kominn' til New York horgar <>g fafinn aö sýna listir sínar
Heimskringla - 11. ágúst 1910
24. árg. 1909-1910, 45. tölublað, Blaðsíða 5
þaö hafa góö áhrif í bráð, yfirgaf þá lækn- irinn sjúklinginn um stund, en hjúkrunarkonan varö þess brátt vör, aö honum lakaöi, var þá læknirinn kallaöur á ný