2. árg., 1914-15, 274. tölublað, Blaðsíða 3

Hugur vor skal hana blessa heitt í gleði’ og sorg. Börnin hennar að við erum, okkur sæmd eg tel. Sátt og góð og sólelsk verum, svo oss farnist vel.

2. árg., 1914-15, 92. tölublað, Blaðsíða 2

Og þrátt fyrir alla þá sáru sorg, sem ófriðurinn hefir bakað borgarbúum datt engum manni í hug að kenna kaisaranum um það, að hann hefði átt nokkurn þátt í því

2. árg., 1914-15, 177. tölublað, Blaðsíða 4

Maðurinn minn heitinn reit drauminn í vasabók sina, en þá bók Hreina loftið hresti hann, en eigi varð sorg hans minni við það að sjá að helmingur þorpsins stóð

2. árg., 1914-15, 249. tölublað, Blaðsíða 2

Um þvert og endilangt landið kveður við sorg- argrátur — mæður gráta syni sína, konur menn og meyjar elskhuga.

2. árg., 1914-15, 191. tölublað, Blaðsíða 5

Við höfum lofað hvert öðru því að lifa saman í gleði og sorg — bera hvort með öðru byrðar lifsins.

2. árg., 1914-15, 185. tölublað, Blaðsíða 2

Kveðja þig systkin klökk með vota brá, kvöldgeislar vors er hverfa’ í sorg og þrá, — þeim eins og mjer þitt hlýja hjarta sló, huggun í raun er sálum þeirra bjó

2. árg., 1914-15, 267. tölublað, Blaðsíða 2

stýrimannsskirteini, dæmdur fyrir »eitthvert verk, sem Hjartans þakkir frá mér, birnum mínum og nánasta ætt- og tengdaféiki okkar, fyrir auðsýnda samúð i sorg

2. árg., 1914-15, 273. tölublað, Blaðsíða 3

lífsgleði úr meiri hluta alþýðu vorrar, að eg hefi einatt íorft hryggur yfir söfnuðinn, þar sem hann á samkomufundum sat og þrumdi yfir grautnum — hvort sorg

2. árg., 1914-15, 94. tölublað, Blaðsíða 2

Og það er sorg- lega mikil þörf á samskotum þar.

2. árg., 1914-15, 309. tölublað, Blaðsíða 7

vildi ekki hugsa um sorg hennar þegar þau kvöddust.