13. árgangur 1917, 2. tölublað, Blaðsíða 14

Pú mansl að bann ívar sagði, að liestaskipið færi í dögun«. »Gerðu það sem eg segi þér«, skip- aði ísak, stappaði í gólíið og rétti úr bognu bakinu, lil að

13. árgangur 1917, 5. tölublað, Blaðsíða 34

En í dögun á jóladagsmorg- un vakna þau og stökkva fram á gólf og lilaupa þangað sem sokkurinn er og skórinn.

13. árgangur 1917, 10. tölublað, Blaðsíða 78

Þaðan komu þeir oft út í dögun, sveifluðu vængjunum yfir höfðinu á mér, þangað til ég vaknaði og gaf þeiin sykurvatn.

13. árgangur 1917-1918, 7. tölublað, Blaðsíða 52

Vjer trúum, að allir, sem með hreinskilni leita hans í hans föðurkærleika og speki, muni finna huggun í sorg sinni og styrkleik í breyskleika sínum.

2. árgangur 1917, 23. tölublað, Blaðsíða 91

Landsins fegurð lifnar öll, líf á ný er vakið. Út við sjó og upp við fjöll ómar fuglakvakið. Blíða vor, um ver og láð, vekur söngva kliðinn.

3. árgangur 1917, 30. tölublað, Blaðsíða 120

Þó sorg þjer veitti sára und og svifti llfi hjer mun lífsins faðir tjóss á grund þig leiða i dýrð hjá sjer.

11. Árgangur 1917, 10.-11. Tölublað, Blaðsíða 255

— Hlífa henni við sorg og smán — og—já, svo fór eg hingað, En hverjir eru nú þarna á ferðinni? Skjóttu, Jimmy.

2. Árgangur 1916-1917, 4. Tölublað, Blaðsíða 295

Alt er í eyði, — yfir þeirn rústum svífur hin þögula sorg. Auðvaldið gerðist að oki.

3. Árgangur 1917, 4. Tölublað, Blaðsíða 59

Hugsiö líka um það, livort drengurinn muni hafa haft sorg eöa gleöi af þvi sem hann geröi.

16. árgangur 1917, 27. tölublað, Blaðsíða 106

Æfininning, v Eina 0« áður hefir verið gotið, urðura við fyvir þcrri stóru sorg að missa son okkar elskulegan, sem féll í orætu á Prakklandi 3 fobrúar 19ili