32. árg. 1917-1918, 14. tölublað, Blaðsíða 2

Kemur til Reykjavíkur á ný—eftir 10 ár. Dvelur þar vetrarlangt.

31. árg.1916-1917, 18. tölublað, Blaðsíða 5

lýsigull er langa æfibraut lýsti jafnt í gleði, sorg og þraut. Þetta gúll við viljum eignast öll, andans gull, er sýni hugtök snjöll.

31. árg.1916-1917, 43. tölublað, Blaðsíða 6

Eg reyndi aS bera þetta—eSa strauk burtu sneS sorg mína, sem er þaS sama, býst eg viS. Eg koro t?l Fr.^'.-’-ds aftur í dag, og lenti hér bara af tilviljun.

31. árg.1916-1917, 21. tölublað, Blaðsíða 7

Búlgarar höfðu aftur á móti fengið nýjan liðsauka, og fyrir dögun höfðu þeir fylt upp í skarðið, sem hafði verið opnað með mestu heljar- fórn- Orustunni var

31. árg.1916-1917, 21. tölublað, Blaðsíða 8

sjóinn eiginmann sinn og þrjá syni (alla er hún átti), og vona þeir að sem flestir sjái sér fært að styrkja þetta fyrirtaki, þar sem kringumstæður þessarar sorg

31. árg.1916-1917, 35. tölublað, Blaðsíða 3

Hjarta hennar tók þá að berjast enn á ný og hræðslan að grípa hanð aftur.

31. árg.1916-1917, 42. tölublað, Blaðsíða 1

—Alt virðist nú bcnda til þess, að her Rússa sé yfirleitt að vakna til fulls áhuga á ný og muni ekki liggja á kröftum sínum úr þessu.

31. árg.1916-1917, 28. tölublað, Blaðsíða 3

Minast vil eg með þakklæti allra beirra, sem orðið hafa til að létta | mér byrðina í sorg mlnni.

32. árg. 1917-1918, 11. tölublað, Blaðsíða 7

En hún er kona með háleitri lífs- stefnu, og hún á eiginmann, sem elskar ihana út af lffinu — hún vill ekki valda honum sárri sorg.

31. árg.1916-1917, 17. tölublað, Blaðsíða 5

Að því er eg frekast veit, fundu rrfenn ivig í dögun meövitundarlaus- an á leiBinu. [A.H.B. þýddi.] —iSunn.