Háskólaárið 1919-1920, Fylgirit, Blaðsíða 129

hrædds manns yfirgefur likamann, fer hún, samkvæmt þessum skoðunum, til eilífs sælulífs hjá guði, en um upprisu getur ekki verið að tala, því að nýr likami væri ný

38. árgangur 1924, 1. Tölublað, Blaðsíða 74

Af slíku kæruleysi leiðir aldrei annað en sorg og tjón, sem eigi verður metið til fjár. Kæruleysi hliðstætt þessu, rikir nú í heilbrigðismálum okkar.

3. árgangur 1927, 1. bók, Blaðsíða 56

56 SAGA á ný inn í 'her.bergið mitt, en þegar eg ætlaöi aS taka í huröina til aö opna, sá eg, að eg var kominn inn án þess aö Ihafa opnaö, og skildi eg ekkert

42. árgangur 1927, 12. tölublað, Blaðsíða 362

milli vonar og ótta, milli lífs og dauða, og þráir öllu fremur að dagur renni, og helzt lilýr dagur og sólríkur, er hjukr- að geti þeim til lífs og fjörs á ný

22. árgangur 1927, 4-5. tölublað, Blaðsíða 32

Áður en hún gaf upp andann. hafði hún sagt, að þrátt fyrir alla sorg og mæðu, hefði lifið orðið yndislegt, sökum þess, hvað Ragna var góð og elskuleg stúlka.

I. árgangur 1922, 4-6. hefti, Blaðsíða 70

Og eg kyntist bá fyrst hinni dásamlegu náttúru Guðs vors, er hún hrífur mannssálina mest, í dögun og um sólarlagsbil.

Háskólaárið 1927-1928, Fylgirit, Blaðsíða VII

samkunduhúsinu í Kapernaum .. 121-28 431-37 19 24 A heimili Péturs 814—15 129-31 438-39 20 25 Lækningar er kveld var komið 816-17 132-34 440-41 21 26 Fyrir dögun

3. árgangur 1929, 2. tölublað, Blaðsíða 25

Með dögun geng eg út til þess að njóta morgunsvalans. Dökt þykni grúfir yfir öllu. Umferðin er þegar ör þótt árla sé. Eg geng um Boulevard St. Germani.

5. árgangur 1925, 16. Tölublað, Blaðsíða 125

Nú sá hann allar ódáðir sínar á annan veg en áður, sá hve mikla sorg og þjáningu hann hafði bakað öðrum.

35. árgangur 1920, 1. tölublað, Blaðsíða 21

eg hrópa’ á þig í heimsins istríði’ og sorg, æ, liðsinn mér og leiddu mig í lífsins ihelgu borg. 3. pað er svo dauft og dapurt hér, og dimm er æfibraut; kveik