Heimskringla - 25. febrúar 1920
34. árg. 1919-1920, 22. tölublað, Blaðsíða 8
Einnig eru ný- 17 þ. m andaðist að heilsuhæiinu komnir Jutðari olafur G. ólafsson og 4 Ninette Pétur Hoffman frá Mikley, Arni Árnason, i.áðir af fkskiveiðum- IIW
Heimskringla - 12. maí 1926
40. árg. 1925-1926, 32. tölublað, Blaðsíða 8
Nú viljum við biðja alla þá ný- lendubúa, sem geta og vilja taka. eitt eða fléiri börn fyrir tíma í sum- ar, að láta okkur vita um það sem fyrst.
Heimskringla - 13. nóvember 1929
44. árg. 1929-1930, 7. tölublað, Blaðsíða 8
Kaldalóns □ x 42480 Taktu sorg mína (G. Guðm.ss), lag: Bjarni Þoráteinss. Á Sprengisandi (Gr. Thomsen), lag: Sigv. Kaldalóns □ X 42601 Öxar við ána (Stgr.
Heimskringla - 22. desember 1920
35. árg. 1920-1921, 13. tölublað, Blaðsíða 1
Harmaði hann hana mjög, eins og kvæðið “Sorg” ber með sér, eitt allra feg- ursta kvæði hans.
Heimskringla - 09. desember 1925
40. árg. 1925-1926, 10. tölublað, Blaðsíða 6
Hin ákafa sorg hafði gert andlit móðurinnar og eldri systranna fölara og alvar- legra, en hún hafði samt ekki eyðilagt allar vonir um lífsánægjuna.
Heimskringla - 24. júní 1925
39. árg. 1924-1925, 39. tölublað, Blaðsíða 6
Þó að hún segði sjálfri sér, að þetta væri afleiðing þreytunnar, var þó hugur hennar þrunginn af þjáandi sorg. Hún sat þannig heila klukkustund.
Heimskringla - 14. júlí 1926
40. árg. 1925-1926, 41. tölublað, Blaðsíða 6
Við'sátum hlið við hlið á steingólfinu og þögðum, þangað til Rhoda sagði með niðurbæld- um grátekka: “Vesalings pabbi — hann verður mjög sorg- bitinn, því eg
Heimskringla - 21. september 1927
41. árg. 1926-1927, 51. tölublað, Blaðsíða 6
Þetta er mjög sorg- legt. En eg vil ekki troðast inn til hennar á þess ari sorgarstundu hennar. Eg kem aftur.”
Heimskringla - 14. apríl 1926
40. árg. 1925-1926, 28. tölublað, Blaðsíða 2
ÞaS er því ekki sögulega satt, "sem fróðir menn segja,” eins og kornist er aS orði á prenti nú ný- lega, "aS á fyrstu öldum kristninnar hafi páskarnir verið
Heimskringla - 28. júní 1922
36. árg. 1921-1922, 39. tölublað, Blaðsíða 2
fund, sorg eða gleði. En vitan- j þenna ganginn hlupu og stukku lega var ekki um amiað að gera verðjr/ á hallarmúr og veifuðu en að hlýða kóngmum.
Sýna
niðurstöður á síðu