37. árgangur 1922, 3. tölublað, Blaðsíða 92

Hólpinn í 'höndum þinum, hæli þar bezt eg á, freistinga skeytin skæðu skaöa mig ei þér hjá; lamandi sorg ei lýir, læknaður efinn sár, örfáar enn þá raunir,

I. árgangur 1922, 4-6. hefti, Blaðsíða 67

Það skín ást blandin sorg úr hverju orði Elinor Glyn.

1922, 3. tölublað, Blaðsíða 106

Naar Sygdom, Armod, Sorg og Nød vil snære dybt mig Hin og Kød, da, store Læge, styrkes jeg ret straks ved Trøsten: „Det er mig, som lindre kan og læge vil,

1. árgangur 1922, 1. tölublað, Blaðsíða 22

„Heilagi Guðssonur“, mælti hún. „1 þínar hendur fel jeg sorg mína og áhyggjur.

1. árgangur 1922, 1. tölublað, Blaðsíða 29

Náttúran kveinaði og grjet, án þess að þekkja crsökina að sorg sinni. Öll hljóð jarðarinnar runnu saman í eina dauðastunu, sem hækkaði og hækkaði.

1. árgangur 1922, 1. tölublað, Blaðsíða 38

“ því næst veinaði drengurinn, og greip utan um hálsinn á mömmu sinni, — — „hvernig í ósköpunum gat jeg gjört það — ó, jeg er alveg frávita af sorg —!

37. árg. 1922-1923, 12. tölublað, Blaðsíða 5

Fyrst með lífsgleðinni og kjarkinum, sem anda í gegnum Ijóð hans, og svo með hinum dýpri lífs-skilningi, er sorg- ín og lífsreynslan höfðu stilt betur hið hvassa

I. árgangur 1922, 8-12. hefti, Blaðsíða 128

Djúpa gleði og djúpa sorg duldi hann vel, og skal á það minst síðar.

4. Árgangur 1922, 1. Tölublað, Blaðsíða 57

Sorg og gleði, reiði og ást, vandlæting og slíkt, er með sama hætti nú og þá, og vér getum í þeim efnum jafnt fundið til með þeim, sem fyrir þúsundum ára lifði

1. árgangur 1922, 1. tölublað, Blaðsíða 42

„Komdu, Lilja, við skulum fara út til hans, jeg þarf að þakka honum sjerstaklega vel, þar sem hann hefir afmáð einustu sorg vinunnar minnar.