38. árgangur 1925, 41. tölublað, Blaðsíða 8

Er þar sambland af sorg og gleði, eins eðlilegt og frekast má verða. Myndin er tekin undir umsjá Mr.

19. Árgangur 1925, 8.-9. Tölublað, Blaðsíða 72

Hann veitir gleði i hverri sorg, bót við hverri meinsemd.

1. árgangur 1925, 2. bók, Blaðsíða 300

Þegar sorg mig sækir á, syng eg Kristjáns óðinn; en ef vil eg uppreisn fá, Erlingssonar ljóðin.

20. árgangur 1925, 2. tölublað, Blaðsíða 14

Em enginn var svo vitur eða mælskur, að hann gæti sagt það, er sefaði sorg hennar.

19. Árgangur 1925, 21. Tölublað, Blaðsíða 165

í fyrsta skifti sem jeg fór í »leitirnar«, sem kallað var; jeg hlakkaði því mikið til og það var reglulegur vigahugur í mjer, þegar jeg lagði á stað fyrir dögun

18. Árgangur 1925, 11. hefti, Blaðsíða 169

Einni stundu fyrir dögun komum við í trjálund einn rjett við þjóðveginn.

18. Árgangur 1925, 8. hefti, Blaðsíða 128

I dögun vöknuðu allir við það, að slánum var skolið frá hurðunum og okkur skipað að fylgjast að út í fangelsisgarðinn.

7. árgangur 1925, 10. tölublað, Blaðsíða 154

Frá Basel á Svisslandi 'sendu þýz'kir trúbræður svo- látandi boðskap til Englands: “Það er eins og dögun, sem gefur von um fagran dag eftir dimma nótt.

6. árgangur 1925, 235. tölublað, Blaðsíða 3

Leið þeirra lá eftir gilinu, og i dögun koinu þau á fjallabrún. Sýndist Bertu i ljósaskiftunum, að fram undan þeim lægi kringlótt gjá, botnlaus.

12. árg., 1924-25, 107. tölublað, Blaðsíða 2

Svo skýrt sorg- ártákn voru þe.,sir mörgu fánar. Sólin skein milli skýja. Dagurinn rann upp mildur og h!ýr, og ske'n sól milli skýja ^ ■öðru hvoru.