Lögberg - 27. september 1945
58. árgangur 1945, 39. tölublað, Blaðsíða 6
Hann stóð, og hugsaði' um, hve mikil eyði- legging, hve mikil sorg, getur breiðst út til svo margra, fyrir eina einustu óaðgætis yfirsjón, eins og henti móður
Lögberg - 08. mars 1945
58. árgangur 1945, 10. tölublað, Blaðsíða 5
Til þess að undirstrika þetta erum við ný- búnir að gera samning um að flugvélar megi lenda á íslandi, alveg eins og skip allra þjóða hafa mátt leita þar hafnar
Lögberg - 30. ágúst 1945
58. árgangur 1945, 35. tölublað, Blaðsíða 6
Bara að slík trú mætti endast, og ekkert raska henni; þá gæti Florence alla æfina frýjast frá sorg og vanvirðu.
Lögberg - 06. september 1945
58. árgangur 1945, 36. tölublað, Blaðsíða 8
heimleiðis á föstudaginn var; í för með henni var ungfrú Svala Waage starfs- stúlka sendiherrahjónanna í Washington, þeirra Thor Thors og frú Águstu Thors, sem ný
Lögberg - 04. október 1945
58. árgangur 1945, 40. tölublað, Blaðsíða 6
Hann lækkaði róminn svo varla heyrðist til hanfe; hann var lamaður af þeirri sorg og kvíða, sem hann undanfarna daga hafði séð svo mikið LÖGBERG, FIMTUDAGINN
Lögberg - 25. janúar 1945
58. árgangur 1945, 4. tölublað, Blaðsíða 6
“Ekki þegar þeir boða sorg og vonbrigði,” “Eg meina ekki reimleika regndropa — þá hef eg aldrei heyrt.
Lögberg - 04. janúar 1945
58. árgangur 1945, 1. tölublað, Blaðsíða 2
John Asmundson og kona hans Pálína fyrir þeirri sorg að missa einkabarn sitt, nýfæddan son, er fæddist á sjúkrahúsinu í Grafton sama dag (8. sept.).
Lögberg - 04. janúar 1945
58. árgangur 1945, 1. tölublað, Blaðsíða 6
Ef nokkur yðrun gæti bætt fyrir það, sem bjána- skapur minn hefur valdið, ef nokkur sorg gæti afþvegið yfirsjón mína, þá er sorg mín nægilega bitur til þess.
Lögberg - 06. september 1945
58. árgangur 1945, 36. tölublað, Blaðsíða 6
Nú sá Jane Elster hve illu hún hafði valdið, í sorg sinni og löngun til að hefna sín, hún hafði ekki hugsað hið minsta út í það.
Lögberg - 08. nóvember 1945
58. árgangur 1945, 45. tölublað, Blaðsíða 1
SILKISIF (Vísur Örvar-Odds) Eftir víðförullt líf mitt milli landa kom eg loks í þá sólroðnu borg, þar sem ungmær í yndisleik sínum hefur orðið mín gleði og sorg