15. árgangur 1956, 4. hefti, Blaðsíða 79

Velikovsky byrjar að vitna í þær frásagnir, skrifar hann: „Það leiðir af legu Vestur- álfu að þegar miður dagur var i ísrael hlýtur að hafa verið þar nótt eða dögun

15. árgangur 1956, 6. hefti, Blaðsíða 97

Ég horfði á mánasigðina í dögun,

22. Árgangur 1956, 4. Tölublað, Blaðsíða 149

Dauðanum fylgir allt af alvara og oft hin sárasta sorg og söknuður, enda breytir hann oft svo miklu um hagi vor mann- anna.

1. árgangur 1956, 11. Tölublað - Megintexti, Blaðsíða 169

Ormagixa af sorg liné hún niður i stólinn. Hún gat ekki grátið, en allt snérist fyrir augum hennar. Þetta var svo ótrúlegt.

18. árgangur 1956, 10. Tölublað, Blaðsíða 202

Gleymska og ást eins og gras á jöröu greri yfir beggja sorg. Tilvera hvors varö tveggja heimur, töpuö og unnin borg.

49. Árgangur 1956, 4. hefti, Blaðsíða 141

Hví skyldi nokkur bera sorg til sýnis? Sorg þín, vittu, er aðeins gleði hinna, sem allt, er hlauztu, gjarnast þráðu, en þorðu þér minna.

57. Árgangur 1956, 4. Tölublað, Blaðsíða 48

i Rétt fyrir dögun tók Mesty, sem Þegar dagur rann, komu Spánverjarnir, scm höfðu morgun- | nú var næstráðandi, sér stöðu vaktina, upj) á þiljur, núandi stírurnar

23. árgangur 1956, 2. tölublað, Blaðsíða III

Og í dögun morguninn eftir sá Píus páfi Jesúm mjög nálægt sár, þögulan í sinni talandi hátign."

11. árgangur 1956, 3. tölublað, Blaðsíða 17

Og við, sem fyrir mannsaldri síðan eygðum dögun nýs lífs og nýrrar veraldar í rauðum bjarma hinnar rúss- nesku verklýðsbyltingar, sitjum aftur í myrkrinu, myrkri

31. árgangur 1956, 28. tölublað, Blaðsíða 440

Um brautryðjendur alltaf leggur ljóma og leiftur stiga upp frá þeirra gröf; þeir samleið áttu dögun dagsins nýja, er dýrðarroða sló á tímans höf.