13. árgangur 1940, 2. Tölublað, Blaðsíða 74

næmt, feimið eða hræðslugjarnt barn, sem getur tapað sér svo hvað eftir annað meðan á prófuninni stendur, að það viti ekki sitt rjúkandi ráð, verði talið vangefið

13. árgangur 1940, 2. Tölublað, Blaðsíða 87

Þessi framför eða afturför barnsins að viti hefir einna mesta þýðingu fyrir vangefin börn, t. d.

13. árgangur 1940, 2. Tölublað, Blaðsíða 86

Eftir rannsóknum Burts í Englandi og eftir skýrslum um fávita og vangefin börn þar, skiptast þau á hverja 1000 íbúa landsins, sem hér segir: Örvitar (idiots):

1. árgangur 1940/1941, 1. tölublað, Blaðsíða 6

Þó telst svo til, að um 2f0 af vangefnu unglingun- um lendi að síðustu í fávitahælum og þaðan eiga þeir sjaldan afturkvæmt.

1. árgangur 1940/1941, 1. tölublað, Blaðsíða 5

Lundúna- borg öll vangefnu börnin sín og vandræðabörnin í sérstökum skóluni til 16 ára aldurs.